I- Evveli AÞK, âhiri AÞK ... Zâhiri AÞK, bâtýný AÞK... Andolsun AÞK' a ki : " Gönül sayfamýza yazýldý." " Biz AÞK çocuklarýyýz. AÞK bizim anamýzdýr." (Mevlânâ AÞK'la dirildik biz. AÞK'la öldük hem . Ölümsüzlüðümüz AÞK'tandýr.


AÞK'ýn aþkýnlýðý karþýsýnda mahcup eden sözler için baðýþlanmak dileðiyle...




-II- "Aþk hâl iþidir , kâl iþi deðildir." sözü; aþkýn dile gelmeyen, cümle kalýplarýna sýðmayan bir yanýný vurgular hep.. Kalemler, kelamlar aþk bahsinde acze düþerler... "Kalem yazarak koþar gider amma; aþk bahsine gelince çatlar âciz kalýr. Aþký þerhetmek ve anlatmak için ne söylersem söyleyeyim, asýl aþka gelince , o sözlerden mahcup olurum" der Mevlânâ ... O da aþký kendisi ile tarif edebilmiþtir ancak: "BEN OL DA BIL!" Aþk, görüþ, mukayese ve düþünceye baðlý olarak ortaya çýkan bir hâdise deðildir ki, idrâki mümkün olsun. "Aþk yolunda akýlla yürüyenler, güneþi mumla arayanlar gibidir". ( M..Ýkbal ) Diliyle aþk diyenler,bilmezler gerçekte aþkýn ne olduðunu. Aþka dair sözler, kuru anlatýlar ve örneklemelerden ibarettir oysa. Aþkýn dili baþkadýr. Aþký anlatabilmek için yeryüzünde var olan dillerden baþka bir dil gereklidir. "Aþk sözleri kuþ dilidir. Ona Süleyman gerektir." ( Sinan Paþa) Söze gelmeyen, hudut çizilemeyen, hatta tanýmlanamayan bir tanýmý vardýr aþkýn. Mahiyetini kavramak ve gerçekliði ile algýlamak akýl kârý deðildir. Aþkýn hakîkatini âþýklar bilebilir ancak .Buna raðmen aþka taným getirmeye çalýþanlar olagelmistir hep. Onlarýn hâli de Mevlânâ'nýn anlattýðý körler hikâyesinin benzeridir: "Körlerden bir gurup, tanýmýný yapmak üzere bir Fil'in yanýna býrakýlýr. Her biri Fil'e dokunur da elleri her neresini kavramýþsa Fil'i öylece tanýmlar. Kimine taht gibi gelir, kimine yelpâze; nargile, sütun sananlar bile olmuþtur Fil'i. Ancak hiç biri Fil'in bütünüyle ne olduðunu neye benzediðini anlatamamýþtýr." Aþýklarýn hali de Fil'i tanýmlayanlardan farksýzdýr. Çünkü onlarýn da gözü kördür. Onlar aþký anlatýrken aþk âlemine dalarlar ve o âlemde yaþadýklarý hallerden dem vururlar. Yine her biri kendi meþrebince, zevkince aþký anlatmaya çalýþýr.




-III- "Aþk bir mânâ-yý lâ yu'raftýr ki, cümle âlemi zevki miktârýnca sekrân u hurûþân ediyor."




-IV- Aþk bir incidir. Her kulakta salýnmaz. Aþk bir nurdur . Her gözde görünmez. Aþk bir huzurdur. Her derûnda bulunmaz. Aþk bir zevktir. Onun da baþka bir dili var. Aþk bir þevktir. Onun da ayrý ehli var. Aþk bir dalgalanmadýr. Onun da deryalarý var. ( Sinan Paþa )




-V- Aþk sonsuzluðun buraðýdýr.




-VI- "Aþk, sevgilinin cemâlini görme heyecaný ve sonsuzluðu içinde bulunan kimsenin kalbinin galeyan etmesi ve coþmasýdýr. Aþk, aþýðýn, sevgilisinin ismini ve zikrini kalbinden bir an bile ayýrmamasýdýr. Aþk, âþýðýn mâþukla birlikte olmasýdýr. Aþk, hayatýn özüdür. Aþk, kalpte sevgilinin sevgisinden baþka bir þeye yer vermemektir." (Kuþeyrî "Aþk öyle bir zehirdir ki, ondan yüksek ondan daha tatlý bir þerbet yoktur. "Aþk öyle bir hastalýktýr ki, ondan güzel sýhhat yoktur. Aþk öyle bir günahtýr ki, ondan ulvî bir ibâdet ve tâat yoktur." Aþk, hayallerin baðýnda, sarhoþ delilerin dîvânesi ve belâlar zindanýnýn Yusuf'udur



-VII- Aþk; "Çift kiþilik bir yalnýzlýk." týr.




-VIII- Aþk; kayýtlara yokluk düþürerek yapýlan varlýk yaðmalamasý. Aþk; kayýtlardan da düþerek kayýtsýzlýk kaydýna geçme çabasý. Aþk; bir "HÝÇ" levhasýna atýlan imza, harflerin batnýnda gizli mânâlarýn mânâsý. Aþk; özleyenle özlenenin bitimsiz vuslat hülyâsý. Aþk; dipsiz kuyulara salýnan gönüllerin susuz kovasý. Aþk; muallakta duran deniz, kýyýsý olmayan sonsuzluk deryâsý. Aþk ;" Üç Harf Beþ Nokta " da hülâsâ edilen kâinat yasasý.




-VIIII- Aþk, aþk , yine aþk! Varlýðým yalnýz bu! Varlýðým da deðil, yokluðu bununla buldum! Aþktan gelecek her þeye müþtâkým." (Yaman Dede )




-IX- Gönül defterine "AÞK" yazýlanlar çetin bir sýnavýn eþiðindedir. Belalar saðanak yaðmurlar gibi yaðar. Ancak baþýna ona tutabilenler aþk kaydýna geçerler. Belâ yolunda muayyen bir menzildir âþýk. Her nereden gam kervaný gelse muhakkak onda konaklar. Belâlara tahammülü olmayanlar aþkýn adýný dahi anamazlar. Çünkü aþk defterine þöyle bir nükte yazmýþlardýr: "AÞK KAYDINDA OLAN KÝÞÝ, BAÞ KAYDINDA DEÐÝLDÝR." (Mevlânâ


Mustafa DEMÝRCÝ