Yaðmur taþlara da yaðar


Kurumuþ çatlamýþ toprak,
susuz kalmýþ sineler,secdelere baþlarýný eðmiþ
su dileyen mahlukat dua dua yalvarýrlar Rablerine.
Elleri uzanamaz suya, gidemezler su kaynaklarýna .
Ve ansýzýn esmeye baþlar rüzgarlar.
bin bir müjdeyle seslenir gök gürültüleri..

Yüzlerce kilometre ötelerden gelir rüzgarlarýn önünde
koþturan rahmet yüklü bulutlar. Ve yaðmur baþlar…
Tatlý bir su akýtýlýr damla damla
gökyüzü annesinin baðrýndan yeryüzü yavrusuna..
Yeryüzü dirilir, secdeye eðilmiþ baþlar kalkar rükuya,
bin bir þükür çiçekleri açar. Ve su sadece otlara,
aðaçlara ,topraða gönderilmekle kalmaz.
Yaðmur taþlara da yaðar…

Bizler merhameti Rabbimizden öðreniriz…

Öyleyse…

Merhamet sevgiye !
Bütün kirlerin üzerine yaðan bembeyaz karlar gibi örtsün,
yok etsin diye tüm kötülükleri… Çaðlayarak aksýn,
ýrmaklar gibi yýkayýp arýndýrsýn bütün yeryüzünü kirlerinden.
Kalmasýn sevginin baþýný okþamadýðý bir yaralý yürek..

Merhamet nefse !
Yoluna çýkan dikenli tellere el uzatmasýn,
zehirli ballarla gýdalanmasýn diye.
Haylaz bir çocuk gibi nice tehlikelere hiç düþünmeden atýlmasýn..

Merhamet ruha !
takýlmasýn diye küçük çakýl taþlarýna.
Prangalarýný bir vuruþta parçalayýp yükselsin doruklarýna insanlýðýn.
Yýldýzlara ulaþsýn..baþý meleklerle yarýþsýn .
Aþsýn bütün engelleri, Yaradan aþkýna …

Merhamet gönle !
Deðmeyenlere, býrakýp gidenlere adamasýn sonsuz varlýðýný.
Ummanlar dururken oyalanmasýn bir-iki kýrýntýyla.
Ne için yaratýldýysa onun için yaþasýn.
Köklerini iman topraðýna salýp,
Ýlahi aþkla dolsun taþsýn damarlarý.
Ve cümle yaratýlmýþa uzansýn dallarý
meyveler uzatsýn elleri…

Ve merhamet can suyu bulup içmiþlerden,
çöllerde seraplarla avunan çatlamýþ yüreklere.
Merhamet; sonsuzlara uzanan yollarda yitip gidenlere
ayaðý nefs ve þeytanýn bin bir engeline takýlýp da yollarda kalanlara.

Merhamet;

gönülleri ve gözleri sevdayla parlayanlardan yalancý ..
sahteliklerle çevrili dünyalarýnda, teneke kutularýn renkli ýþýklarýnda,
bir ömür tüketenlere.

Merhamet;

sonsuz saadetlere giden hakikat yolunun aþýklarýndan ,
kýyýda köþede takýlýp kalan þaþkýn yüreklere.

Merhamet;

“Necisin ? Nereden geliyorsun? Nereye gidiyorsun? “
muhteþem sorularýnýn cevaplarýný araþtýrýp bulanlardan,
kafalarýnda bambaþka…
sorularla uðraþmaktan buna vakit bulamayanlara…

Ve merhamet taþlara !
Yaðmur olup yaðmak gerek. ki.. taþ baðýrlýlar..
yumuþasýn. Günün birinde gül bitiren toprak olsun diye…

Merhamet geçip giden zamana,
merhamet iþte asýl bu asra,
ve
merhamet
hiç olmadýðý kadar
þimdi
topyekun
bütün insanlýða.
alýntý