Hangi yolu seçsem, diðerinde kalýr aklým. Bilirim her tercihim bir...
Ve bir vazgeçiþin öyküsüdür, yýllar sonra hatýrlanýp öykündüðümüz...
Acý bir fren sesiyle kendime gelip, dünüme dönüyorum yüzümü. Dünümü düþünmeye baþladýðýmdan beri, geleceðimden kaygýlýyým.
Oysa önceleri vazgeçiþ ve kaybediþlerimi deðil, hayallerimi ve kazançlarýmý kurgulardým.
Beynimin odalarýnda geziniyor þimdi, ne olduðunu kim olduðunu bilmediðim bir hayalet. Ve ben avcý deðilim.
Yakalamam söz konusu bile deðil. Cüretimi baðýþla, ardýndan geliþim, seslenmek için. Ötesi deðil, beklentilerim...
Çarpýlýþlarýmda bulduðum anlar, yaþantýmýn kilit noktalarý oldu. Ezildim, üzüldüm.
Bunlar gerçekti ve yoktu aslýnda ne kuyruðumda ne de ardýmdan gelen bir mutluluk. Yok oluþum bundan ötürü.
Varlýðým varlýðýndandý, varlýðým ki var olduðu sürece varlýðýna armaðan olsun...

Geçmiþimden bugünüme, yaþantýmýn her dem tadýnda iken aklým, olmayan bir þeylerin mücadelesiyle yorulmuþum.
Þimdi anlýyorum ki, benim üç gün öncesine kadar bir hayatým yokmuþ. Yani hayatýmýn varlýðý ve yokluðu ile hiç ilgilenmemiþim.
Daha da kötü var olan yaþantýmý hayatým sanmýþým. Ta ki, birileri çýkýp da bana bu ikisi arasýndaki farký bilip bilmediðimi sorana dek.
Yaþantýmý hayatým sanarak geçti yýllarým.
Ve yaþantýmdan bana kalan üç beþ çizgi, elimde ve yüzümde. Birkaç kilo yað bedenimde, birkaç beyaz renk saçlarýmda.
Hayatýmdan geri kalanlar, yanýp kül olmuþ olabilirler mi, bir evin, bir kibrit çöpüyle çýkan yangýnýnda.
Ytirdiklerim ve kazandýklarým. Kaybettiklerim, kaybedeceklerimin delili aslýnda. Ve hiç düþünmeden yaptýðýmýz tercihlerin ardýnda kalan vazgeçtiklerimiz...
Gözümüzü kapayýp, siyan bir bantla, yola çýktýðýmýz yollar. Mum ýþýklarý gibi cýlýz, gölgelerimiz titrerken duvarlarýnda kaldýrýmlarýn, boþ ver...
Zaten yoktuk, yok olacaðýz. Varlýðýmýzda yokluðumuzun, yokluðumuzda varlýðýmýzýn bir önemi yok. Varlýðýmýz varlýðýna armaðan olsun.
Ölüm varken bana söz düþmez. Sözden büyük ölüm var. Ölümden büyük yaþam ve yaþamýn içerisinde bir hayat var, farkýnda mýyýz?
Sözü aldýk oraya, oradan aldýk buraya vurduk.
Kanýyor olmalý kaþý-gözü. Ama ben kanatmadým yaralarýný cümlelerin. Onlar kurulurken, yakýlmýþlardý.
Devrik oluþlarýydý suçlarý. Ben suçlamadým.
Dalgalanamýyorum. Denizim oysa...
Yakýlamýyorum. Aðýtým oysa...
Sevemiyorum.Sevdayým oysa....
Türküyüm oysa.Söylenemiyorum....
sadece susuyorum....