Efendimizin huzuruna çýkýp "Ey Allah'ýn Resûlü" der, "bana cennete götürecek bir þeyler öðretsene." Doðrusu o, Peygamber Efendimiz'in(sallallahu aleyhi ve sellem) 'gündüzleri oruç tut' ya da 'geceleri namaz kýl' gibi bir tavsiyede bulunacaðýný sanýr ama Server-i K âinat "Önce

evlenmen lâzým" buyururlar "zira bununla dininin yarýsýný emniyete alýrsýn!" Hifa, büyük bir teslimiyetle boynunu büker ve "siz kimi münasip görürseniz ben ona razýyým" der.

Mâlum, o sýradan bir haným deðildir ve onu nikahýna alacak erkeðin de"özel" olmasý gerekir. Lâkin Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) ne kimseye ümid verir, ne de kimsenin ümidini kýrar. Herzamanki gibi basit ve pratik bir çare bulur "yarýn sabah mescide ilk gelenle evlen" buyururlar.

Bu teklifi herkesin hoþuna gider, talipler erken kalkmak için tedbirler düþünür, kendilerince hazýrlýk yaparlar. Bu haberi elbette Hazret-i Suheyb de duyar ama dikkate almaz

Zira o fakir ve kimsesiz biridir. Evi yurdu yoktur ve karnýný zor doyurur. Kah aðaç altlarýna uzanýr, kâh mescid gölgelerine kývrýlýr. Uzun boyuna raðmen o kadar zayýftýr ki, rüzgar sert esse ayaklarýný yerden kaldýrýr. Ama bakýn þu iþe ki o gece Allah ü teâlâ bütün sahabelere derin bir uyku verir,

Hifa Hatun'un talipleri gözlerine çöken aðýrlýða yenilirler. Resulullah Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) her zamanki gibi imsak sökerken mescide gelir ve büyük bir merakla talihli sahabeyi bekler. Nitekim mescidin eþiðinde bir gölge uzar ve Süheyb içeri girer

Resulullah Efendimiz namazdan sonra Hifa Hatunu çaðýrtýp neticeyi bildirir. Hazret-i Hifa büyük bir teslimiyetle kabul eder

Efendimiz güzel bir hutbe okur ve nikah akidlerini yaparlar. Sonra þanslý sahabeye döner"Ey Süheyb" buyururlar, " þimdi hanýmýna bir hediye al ve tut elinden evine götür."Suheyb Radýyallahu anh ellerini çaresizlikle iki yana açar."Ýyi ama" diye mýrýldanýr, "benim ne bir dirhem gümüþüm, ne de sýðýnacak evim var

Hifa Hatun kocasýnýn boynunu büktürmez, ona içinde on bin dirhem gümüþ bulunan bir heybe ve

filanca yerdeki köþkümüsana hediye ettim" der. Alemlerin Efendisi çok hislenir onlara hayýr dualar ederler. Süheyb, o gün Medine sokaklarýnda dolanýr durur, akþama doðru utana sýkýla konaða sokulur.

Kendisi için hazýrlanan muhteþem sofradan ya bir, ya iki hurma alýr ve "Ya Hifa" der, "biliyorum sen benim için bulunmaz bir nimetsin, ben ise senin için sadece mihnetim. Ben þükretsem gerek, sen sabretsen gerek. Ýster misin þu geceyi taat ve ibadetle geçirelim

zira Efendimiz (Sallallahü aleyhi ve sellem) "Cennette yüksek bir çardak vardýr. Orada yalnýz þükredenlerle sabredenler otururlar." buyurdular. Ve öyle de yaparlar. Seccadelerini gözyaþlarý ile ýslatýr, kalplerini zikr ile aydýnlatýrlar

Cebrail Aleyhisselam olup biteni Resulullah Efendimize anlatýr ve onlarý Allahü teâlânýn cenneti ve cemaliyle müjdeler.

Ertesi sabah, namazdan sonra Efendimiz Suheyb'i yanlarýna oturtur

Ey Süheyb" buyururlar "geceki halini sen mi anlatýrsýn ben mi anlatayým?" Süheyb gözlerini kucaðýna indirir, zor duyulan bir sesle "Allahýn Resulü en iyisini bilir" cevabýný verir. Efendimiz onlara "ne mutlu size" gibilerinden bakar, "Ýkiniz de cennetliksiniz" buyururlar, "... ve Allahü teâlâyý göreceksiniz!"

Süheyb derhal secdeye kapanýr ve "Ya Rabbi!" diye yalvarýr, "o ki beni maðfiret ettin, günahlara bulaþmadan canýmý al!"

Allahü teâlâ bu yanýk duayý kabul eder, Suheyb, secdede kalakalýr. Mescidde bulunanlar aðlamaklý olurlar. Resulullah Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) "Size daha þaþýlacak bir þey söyliyeyim mi?

Þu anda Hifa Hatun da ruhunu Hakka teslim etti" buyururlar.

Namazlarýný, yüzü suyu hürmetine yaratýldýðýmýz o yüce Server kýldýrýr. Ýkisini yanyana topraða býrakýrlar. Baþ uçlarýna küçük bir tahta çakar.

Birine " þükredenlerden Suheyb " yazarlar, öbürüne " sabredenlerden Hifa".