Hafif sisli bir havada ve güneþin apartmanlarýn arasýndan yeni yeni güne merhaba dediði bir saatte, vapura doðru ilerleyen genç adam; jeton giþesinde, yaklaþýk iki ay önce ayrýldýðý kýz arkadaþýný görür ve titrek bir ”merhaba” ile konuþmaya baþlar. Bu konuþmalar vapurda da devam eder. Adamýn; “Hava o kadar da soðuk deðil, dýþarýda oturalým mý?” sorusuna, kýzýn “Olur” cevabý vermesiyle birlikte vapurun en üst katýna doðru yol alýrlar. Birkaç dakika havadan sudan muhabbetlerle geçtikten sonra, adam kýza bir sigara uzatýr ve kendisine de bir tane alýr. Daha sonra, genç adam birden lafa girer:

- Biliyorum, bu konularý daha önce hiç konuþmadýk ya da konuþamadýk diyeyim. Merak etme ama, “Neden ayrýldýk biz” sorusunu sormayacaðým. Sadece sana söylemek istediðim birkaç þey var, onlarý konuþmak istiyorum.

Genç kýz; adama bakarak, “Evet seni dinliyorum, devam et” dedikten sonra adam, konuþmasýna kaldýðý yerden devam eder:

- Biliyor musun? Ayrýldýktan sonra, seni sigaraya benzetmeye baþladým.

Kýz, hiç tahmin etmediði, alakasýz bir konuyla lafa girmesinin verdiði þaþkýnlýkla, “Ne? Nasýl yani?” der. Adam, önce kýza uzattýðý sigarayý ve sonra kendi sigarasýný, çantasýndan çýkardýðý çakmak ile yaktýktan sonra:

- Mesela bir tane sigara yakýyorum ve kül tablasýna koyup izlemeye baþlýyorum. Kül tablasýna dökülen külleri gördükçe; anýlarýmýz aklýma, her biri kül olup acýlarýma dönüþüyor sonra. Arada bir elime alýyorum sigarayý ve içime çekiyorum seni. Kendimi zehirlemek için; daha çok, daha çok çekiyorum. Bazen de anýlarý döküyorum kül tablasýna. “Sen zehiri” hoþuma gidiyor, içimi acýtýyor, vazgeçemiyorum; içime çekmeye devam ediyorum. Aðzýmdan çýkan her dumanda, ayrýlýrken bana býraktýðýn; son bakýþýnýn silueti beliriyor. Her sigaranýn oldugu gibi, senin de sonun yaklaþýyor. Ve ben yavaþ hareketlerle; ne zaman seni söndürmek için, elimi götürsem kül tablasýna, aptalca bir umutla “Nolur yapma!!” diyeceðin zamaný bekliyorum. Ama hiçbir zaman duyamýyorum sesini. “Ve iþte bitirdim seni” diyorum. Hayýr hayýr kendimi kandýrýyorum galiba, “Seni böyle bitiremem” diyorum sonra. Ama bakýyorum kül tablasýna; evet! Sen oradasýn, evet! Anýlar orada. Ancak, elimde hala kokun var. Yýkasam da, hiç çýkmayacak bir koku. Anlýyorum ki; bu sigarada, senin çok az bir kýsmýný bitirmiþim. Senden baðýmsýz bir sen, hep içimde yaþýyormuþ. Ve anlýyorum ki, sadece sönüyorsun. Seni ateþleyecek bir “Ben” bekliyorsun sabýrla. O “Ben”, çok da bekletmiyor seni. Bir daha yanmaya baþlýyrsun. Aniýar,acýlar yine bitiyorsun. Yeniden yanýyor ve bitiyorsun. Bu hep böyle devam ediyor; sonunda alýþkanlýk oluyorsun.

Genç kýz anlatýlanlarý dinlerken tarif edilmeyecek bir duygu yoðunluðu içindeydi. Bir yandan, birisinin bu kadar acý çekmesine üzüntü duyarken; diðer yandan da, kendisinin hala unutulmamýþ olmasýndan, haz alýyordu. Aslýnda kendisi de unutamamýþtý genç adamý. Kendi isteðiyle ayrýlmýþtý ama; sevmediði ya da artýk bir þeyler hissetmediði için deðil, en yakýn kýz arkadaþýnýn da, o insana karþý bir takým duygular beslediði için gerçekleþmiþti bu ayrýlýk. Bunu; ne erkek arkadaþý, ne de en yakýn arkadaþý biliyordu. Erkek arkadaþýna, “Bu iliþkide bir þeyler eksik, ben daha fazla sürdüremeyeceðim, ayrýlmalýyýz.” diye bir mesaj atarken; kýza, “Ýlgisiz bir sevgili olmaya baþlamýþtý günler geçtikçe; çok bunalmýþtým. Ve bir gün onu, baþka biriyle sarmaþ dolaþ gördüm. Bu yüzden ayrýldým.” demiþti. Böylece, hem erkek arkadaþýndan, kendine göre, makul bir sebeple ayrýlmýþ; hem de arkadaþýna, erkek arkadaþýný kötüleyerek, ondan soðumasýný saðlamýþtý. Kendisinin çok acý çekeceðini bile bile, arkadaþýný kaybetmemek için, böyle bir yalanlar zincirine baþvurmuþtu. Artýk hayatýný, bu yalanlara göre düzenlemeliydi. Bu yüzden; bu karþýlaþmalarýnda duygularýný bir tarafa býrakýp, mantýðý ile karar vermek zorundaydý. Geri dönüþü yoktu ve kýz da bunun farkýndaydý. Bütün ayrýntýlarý, olasý bir karþýlaþma için düþünmüþtü daha önceden. Adamýn anlattýklarýný dikkatlice dinliyor ve sözünü bitirmesini bekliyordu. Ve adamla göz göze gelip, “Bitti, bu kadardý!” dermiþçesine bakmasýndan sonra, kýz konuþmaya baþladý:

- Açýkçasý bu söylediklerin, hiç beklemediðim þeylerdi. Benim, bu açýklamalarýna bir yorum yapmamý bekleme. Çünkü bunlar senin kendi düþüncelerin. Her biten iliþkiden sonra, yaþanabilecek duygulardan bu anlattýklarýn. Þunu söyleyebilirim ama yaþadýðýmýz iliþkide, elimden gelen fedakarlýðý gösterdiðime inanýyorum. Seni hiçbir zaman suçlu görmedim, her þey benden kaynaklýyordu. Sonuç olarak, bir þekilde bu iliþki yürümedi ve bitti. Bu kadar basit.

- Bu kadar mý yani?

- Evet...

Genç adam þok olmuþtu. Belki, daha ýlýmlý bir yaklaþým bekliyordu kýzdan. Ancak, kesin ve kararlý konuþmuþtu kýz. Hiçbir umudun kalmadýðýna, kendini inandýrmaya çalýþýyordu. Vapur yanaþmýþtý iskeleye. Tek bir kelime bile konuþmadan vapurdan indiler. Ýskelenin sonunda; genç kýz, adama sarýlarak “Hoþçakal” dedi. Ancak adam, ayrýlýrken ne sarýlmýþtý kýza, ne de bir kelime çýkmýþtý aðzýndan. Bir heykel gibi duruyordu kýzýn karþýsýnda. Kýz da, bir tepki gelmeyince; hýzla uzaklaþmayý tercih etti. Arkalarýna bile bakmadan ayrýldýlar.

Kýz, iþyerine ulaþtý. Yerine oturduktan hemen sonra, cep telefonuna bir mesaj geldi. Mesaj, eski sevgilisindendi ve þöyle yazýyordu:

“Hep bu karþýlaþmayý ve sana sigara hikayesini anlatacaðým günü beklemiþtim. Ve o gün, gözlerimin içine bakýp; söyleyeceklerine göre, hayatýma bir yön çizecegime...”

Genç kýz, bu mesajdan hiçbir anlam çýkaramamýþtý. Bu mesajý düþünürken; bir mesaj daha geldi:

“... kendi kendime söz vermiþtim. Bugün duyduklarým; beni hayal kýrýklðýna uðrattý ve ben kararýmý verdim:”