*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1308 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazartesi, 23. Aralık 2024 - 20:31

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » MAKALELER » BABAM İÇİN

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	KaLBeNuR

BABAM İÇİN

1686 Mesaj -

BABAM ÝÇÝN

1

Onüç Aralýk Ýkibinyedi. O sabah, sevgili babacýðým Nuri Sayar’ý, bir hastane odasýnda kaybettim. O güzeller güzeli babayý, o çalýþkan, o hep vermiþ ama hiç istememiþ, o hayat dolu insaný kaybettim. Onu hastaneden çýkarmaya hazýrlanýrken, hiç beklenmedik bir anda, birlikte yaþanacak güzel günlerin düþünü kurarken kaybettim. Ýçim acýyor. Ýnsanýn sevdiðinin ölümüyle baþ etmesi ne kadar zormuþ.

‘Göz yaþarýr. Kalp hüzünlenir.’ Hz. Peygamber kaybettiði oðlunun ardýndan aðlarken, ‘sen peygambersin, sen de mi aðlýyorsun?’ diyenlere böyle cevap vermiþti. Oðluna þöyle sesleniyordu : ‘Ey Ýbrahim, önde gidenlerin sonda gidenlere kavuþmayacaðýný bilseydik hüznümüzün bir nihayeti olmazdý. Ama yine de üzülüyoruz’. Babacýðýmýn tabutunu çevreleyen o yeþil çuhanýn üzerinde ayet-i kerime ecelden haber veriyor. Her varlýk bir ecelle doðuyor. Ecel vakti geldiðinde o ‘ne bir saat öne alýnabilir, ne de ertelenebilir’.

Ama yine de üzülüyorum. O iyilik insanýnýn, o fedakar babacýðýn, o ‘torunlarýma daha doyamadým’ diyen ve sadece, bize ve torunlarýna bir þeyler daha verebilmek için yaþamak isteyen güzel insanýn ardýndan aðlýyorum. Eþ dost komþular taziye ziyaretlerine geliyor. Ondan hep gül kokularý, temiz bir Anadolu evladýnýn ardýndan söylenebilecek en güzel sözlerle bahsediliyor. Benim babam haram lokma yememeyi, kul hakkýna girmemeyi, çalýþmayý, kalp kýrmamayý önemseyen bir insandý. Benim ruhumda býraktýðý o derin izler için ona nasýl borcumu ödeyebilirim?

Ýþte bu sabah , her sabah olduðu gibi, torunlarýný görmeye gelemedi. Sokaða çýktýðýmda iki sokak ötede oturan babamla karþýlaþmayacaðým. Akþam eve geldiðimde dýþarýda onun ayakkabýlarýný görüp içimi bir huzur ve emniyet duygusu sarmayacak. Sýrtýmý dayadýðým o büyük duvar yok artýk. Babamýn serazat oðluydum, hiç de büyümeye niyetim yoktu. Onun ölümüyle bir gecede büyüdüm.

Ah bilebilseydim bu ecel vaktini. Ona daha çok hizmet etmez miydim? Onunla baþ baþa uzun konuþmalara giriþmez miydim? Onunla bir oðlan çocuðu ve babasý olarak deðil de, iki erkek gibi uzun uzun iç dünyalarýmýzdan konuþmaz mýydým? Vefat edebileceðine hiç ama hiç ihtimal vermeden onu bir ameliyata gönderdim. Ýstiyordum ki kanser hücrelerini savalým da yine birlikte huzur içinde, torunlarýnýn da neþesiyle sarmalanmýþ olarak hayatýmýza devam edelim. Güzel geçen bir ameliyatýn ardýndan, tam da biz seviniyorken, bir pýhtý babacýðýmýn ölümüne sebep oldu. Bir sebep mutlaka olacaktý. Kadere iman ediyorum. Bir doktor olarak ‘baþka ne yapabilirdik?’ sorusu ruhumu týrmalýyor, bazý geceler beni yara bere içinde býrakýyor olsa da, imdadýma inancým yetiþiyor. ‘Oðlum hakkýný helal et’ demiþti son akþamýnda, ‘o nasýl söz baba’ dedim, ‘asýl sen hakkýný helal et’. ‘Üstelik hastanedesin, emniyet içindesin’. Takdir Hüda’nýndýr. Biz her þeyi kontrol edemiyoruz. Ecel saati gelmiþse mutlaka bir sebep oluyor.

Çocukken, gençken ne zaman bir yerlere gidecek olsam üzülür, benimle aðlayarak vedalaþýrdý. Babam gözleri çabuk buðulanan, merhametli bir insandý. Ben de pek kolay aðlýyorsam bu babamdandýr. O, bu ülkenin, cömert ruhuyla çatlaklarý sývayan gönül adamlarýndan birisiydi. Bu ülkenin gizli kahramanlarýndan, millet ruhunu ayakta tutan isimsiz neferlerden birisiydi.

Benim babam meleklerin kanatlarýna binerek öte alemlere gitti. Hayatý veren yüce Allah, onun için bir ecel takdir etmiþti ve bu gerçekleþti. Babamý bu kadar çok sevdiðim için ve bütün ailesi olarak onun tarafýndan bu kadar çok sevildiðimiz için, bize bahþettiði bu mutluluk için Allah’ýmýza hamd ediyoruz.

Babalarýmýzýn ölümü biraz da bizim ölümümüzdür. Hayat þu an bana çok boþ ve beyhude görünüyor. Hýrslar, kýzgýnlýklar, öfkeler. Anne ve babalarýmýzý el üstünde tutmamýz gerek. Þu an her þeyimi babamla geçirilecek fazladan bir zaman için baðýþlayabilirdim. Demek ki maddi olan manevi olaný satýn alamýyor. Demek ki hayatýn özünü maddi olanla deðiþ tokuþ edilemeyen deðerler oluþturuyor.

Babacýðým! Allah’tan geldik ve ona döneceðiz. Ben seni çok sevdim. Seni tanýyan herkes seni çok sevdi. Allah’ýn rahmeti üzerine olsun. Dilerim, hayatý ve ölümü bize veren Rabbimizin cennetinde buluþuruz.

2

Yüreðin türlü halleri var. Kanada’dan taziye bildiren bir dostum, ‘sevginin zaferleri ve acýlarý var’ diye yazmýþ. Sevgi fetheder, kalpleri kazanýr. Sevgi, alýnýp verilemez olduðunda, deðiþ tokuþ edilemediðinde yüreði acýtýr. Onun zaferlerinden mahrum kalmak bile can acýtýcý.

Kendime bakýyorum. Kendi içime eðilerek yüreðimde uðuldayan sesleri dinliyorum. Ölüm bana ilk defa bu kadar sokuluyor. Neþenin, uçarýlýðýn, bitmek bilmez sandýðýmýz o gülümsemenin uçup gidiþini seyrediyorum. Hayatlarýmýzýn bu dünyada yapýþtýrma gibi durduðunu, insanýn faniliði kitaplardan deðil ancak ölümle selamlaþarak hissedebileceðini anlýyorum. Dünyanýn gelip geçiciliðini yakýn bir bilgiyle bilmemiz, sadece canýmýz çok acýdýðýnda oluyor.

Hayatýn ele avuca gelmez bir þey olduðunu, insanýn ölüm yönelimli bir varlýk olarak çok çaresiz ve aciz olduðunu hissediyorum. Kadere karþý konulamýyor. Kader tecelli edecek olduðunda, gören gözler görmez oluyor. Ýnsanýn hayatýn akýþýný kontrol edebileceðini sanmasý, büyük bir safdillik.

Hayat uzun bir yolculukta bir aðacýn altýnda verilen kýsa bir mola gibi. Kervan yürüyor. Ýnsan acýyla olgunlaþýyor. Varlýðýn bilgisinin künhüne böyle varýyoruz. Daha büyük, aþkýn bir varoluþun parçasý olduðumuz hissini, sadece ölümü tecrübe ederek tadabiliyoruz. Sadece ölüm, bu dünyada sonsuza dek var olacaðýmýz yanýlsamasýný yerle bir ediyor. Onun bilgisi, aðacýn altýnda kayýtsýz bir serinlik içinde var olmaya devam edemeyeceðimizi bize fýsýldýyor. Asýl yurdumuz burasý deðil. Bin yýllardan beri bütün ruhlarýn aktýðý yöne doðru akýp duruyoruz.

Sadece insan, öleceðini biliyor, sadece insan kendi ölümünü bekliyor. Ölümle yüzleþmek bize hayatýn anlamýný saðlýyor. Ölümün farkýnda olmamladýr ki hayat ve varlýk, gerçek ve mutlak bir hüviyet kazanýyor.

Kalýcýlýk yurduna inananlar için ölüm bir vuslattýr, düðün gecesidir, can kuþunun kafesinden kurtularak özgürlüðe kanat çýrpmasýdýr. Kadim kültürlerde ölüler ve diriler birlikte yaþar. Kabir ehline selam verilir, onlarla konuþulur. Ölümü bir kesinti deðil de bir uykudan uyanýþ olarak gören bu anlayýþ ruhumuzu okþar. Bu anlayýþ bizi Rahim/Esirgeyici bir Tanrý’nýn kullarý olduðumuz ve onun merhametinin her þeyi kuþattýðý gerçeðiyle buluþturur. Sultanýmýz, pirimiz Mevlana’nýn söylediði gibi : ‘Ölüm günümde tabutum yürüyüp gitmeye baþladý mý, bende bu cihanýn gamý var, dünyadan ayrýlýðýma tasalanýyorum sanma; bu çeþit þüpheye düþme. Bana aðlama, yazýk yazýk deme. Þeytanýn tuzaðýna düþersem iþte hayýflanmanýn sýrasý o zamandýr. Cenazemi görünce ayrýlýk ayrýlýk deme. O vakit benim buluþma ve kavuþma zamanýmdýr. Beni kabre indirip býrakýnca, sakýn elveda elveda deme; zira mezar cennetler topluluðunun perdesidir. Batmayý gördün ya, doðmayý da seyret. Güneþe ve aya batmadan ne ziyan geliyor ki? Sana batmak görünür, ama o, doðmaktýr. Mezar hapis gibi görünür ama o, canýn kurtuluþudur. Hangi tohum yere ekildi de bitmedi? Ne diye insan tohumundan þüpheye düþüyorsun? Hangi kova kuyuya salýndý da dolu dolu çýkmadý? Can Yusuf'u ne diye kuyuda feryad etsin? Bu tarafta aðzýný yumdun mu, aç öte tarafta.’

Yüreðin türlü halleri var. Haftalardýr, yanlýþ olduðunu bile bile, sebeplerle boðuþuyorum. Kan ter içinde uykulardan uyanýp suçlanýyorum. Sonra üzerime bir ferahlýk geliyor, kafesten uçan kuþa, babamýn aziz ruhuna okuyorum. Onunla konuþuyorum. Onu özlüyorum.Onu sokaklarda görecekmiþ gibi oluyorum. Arayýp halini hatýrýný sorasým geliyor, bir konuda fikrini almak istiyorum. Ýþte ben kýrkýný devirmiþ bir adamým, ruh hekimiyim, yas ve kayýp yaþayan sayýsýz insanla konuþtum, onlarýn ruhuna deðmeye çalýþtým, kimileyin onlarla aðladým. Kitap bilgisi hal bilgisine kolaylýkla dönüþmüyor. Ýnsanýn sadece yaþayarak öðrenebileceði þeyler var. Mesela insan babasýný apansýz kaybedince, sanki çocukluðu elinden alýnmýþ oluyor. Tarihsiz, kimsesiz bir halde bir zaman bozkýrýnýn ortasýnda kalakalýyorsunuz. Ýnsanlar fazladan konuþuyor ve gülüyorlar sanki. Sanki susmak ve düþünmek gerekiyor aslýnda.

O’na aidiz, hayatý veren, onu alacaðý saati belirliyor. Ama yüreðin türlü halleri var. Kuyularda feryad eden bir Yusuf var. Ve o feryadý bir duyan var.

Ölüm var. Çünkü hayat var.

3

Sesimi uzaklara yazýyorum. Yas ülkesinin bu en soðuk kýþýnda, bir tipinin ortasýnda kaybolmuþ gibiyim. Bir yol, bir yön belirlemem gerek ancak bu yolculukta bana kýlavuzluk edecek bir haritam yok. Ýnsanlarýn öykülerini dinliyorum. Ne çok insan, diyorum içimden, babasýz kalmýþ. Ne çok yetim. Sevdiklerimizin ölümü bizi baþkalarýnýn acýlarýna karþý daha duyarlý kýlýyor. Ancak acýmýþ bir yürek, baþkasýnýn acýsýný tam manasýyla hissedebiliyor. Ama insan en çok, bütün insanlýðýn yetim olduðunu hissediyor. Bu dünya hiçbirimize ebedi bir yurt olmayacak.

Sesimi uzaklara yazýyorum. Eskiþehir Maarif Koleji’nin hazýrlýk sýnýfý öðrencisiyim, babam benimle gurur duyuyor. Çünkü oðlu onun yapamadýðý bir þeyi yapýyor, bir dil öðreniyor. Bozüyük’e giden o küçük minibüste hafta boyu öðrendiðim Ýngilizce sözcük ve cümleleri yineliyorum ona. Sabýr ve sevinçle dinliyor, hafta sonu tatili için eve gidiyoruz, karanlýðýn ortasýnda gidiyoruz. Bu küçük kasaba minibüsünde o bana, ben ona gururla omuzlarýmýzý yaslýyoruz. Onun omzunda uyuyakalýyorum.

Sesimi uzaklara yazýyorum. Beþ altý yaþlarýmda olmalýyým. Filyos’tan Karabük’e gidecek kara trene binmeye çalýþýyoruz. Babam annemi ve küçük halamý bindiriyor, kendisi de arkalarýndan binip kucaðýna almak için bana uzanýyor. O sýrada hareket memuru kalkýþ veriyor ve tren hareket ediyor. Ben trenin yaný sýra koþuyorum, aðlayarak. Tren giderek hýzlanýyor. Babam o koca cüssesiyle kendisini trenden aþaðý atýyor, bunu gören bir yolcu imdat frenini çekiyor. Filyos nahiyesinin tren istasyonunda bir þaþkýnlýk. Beni trene bindirdikten sonra, gidip hareket memurunu iki eliyle bir havaya kaldýrýþý var ki! Benim kahraman babam!

Sesimi uzaklara yazýyorum. Yatýlý okuldan eve geliþlerimi biliyorum iple çekiyor. Çamaþýrla dolu bavulumu yükleniyor ve neþe içinde fabrika lojmanlarýna geliyoruz. Onun için iyi bir okulda okumam çok önemli. Gündüz çalýþýp gece okumuþ, azim ve çalýþkanlýkla, alýn teriyle karmýþ hayatýný. Cefayla büyüyen bir kuþaðýn, erdemli bir üyesi babam. Yemeyip yediren, giymeyip giydiren, hep vermek isteyen, ruhu zengin, cömert bir adam. Yaptýðý her iþin hakkýný veren, emeðin ve çabanýn kutsallýðýna inanmýþ, ruhu hayata ve insanlara karþý dürüstlüðün paha biçilmez mücevheriyle ýþýl ýþýl bir insan. Her þeyin giderek kirlendiði ve hesapçýlýðýn geçer akçe olduðu bir dünyada, babalarýmýz ne kadar soylu duruyor.

Sesimi uzaklara yazýyorum. Týp stajý için Ýspanya’ya gidiyorum. Bozüyük tren garýnda vedalaþýyoruz. Daha yirmi iki yaþýndayým ve ilk defa yurt dýþýna gidiyorum. Benim için kaygýlanýyor. Gitmemi istemiyor, gidip de dönemememden korkuyor. Koca adam hüngür hüngür aðlýyor. Ben ve kýz kardeþim hem babamýn sulu gözlülüðüne takýlýr, hem de onun gözlerinde biriken ilk damlalarla aðlamaya baþlardýk. Onun o içten, o ivazsýz göz yaþlarý hemen bize sirayet ederdi. Ben de aðlýyorum. Tren Ýstanbul’a varýncaya dek aðlýyorum. Aramýzda sevginin kalplerimizi birbirine baðlýyan güçlü sicimleri var. Babamýn oðluyum ben, çizgi filmlerde bile bir duygusal sahneyle karþýlaþsam aðlarým. O benim babam, torunlarýný ne zaman kucaðýna alsa duygulanýr, gözlerinde merhamet buðusu gezinir.

Sesimi uzaklara yazýyorum.Üç hafta oldu, kolum kanadým kýrýk. ‘Ölürse tenler ölür / Canlar ölesi deðil’ demiþti pirimiz Yunus. ‘Yunus öldü deyu sela verirler / Ölen beden imiþ aþýklar ölmez’ buyurmuþtu. Gönlümün tesellisi bu topraðýn büyüklerinde, tesellim Bilgelik Kitabý’nda. Sevgi ve hatýrlayýþýn olduðu yerde ruha ölüm yoktur. Ötelerde, dünyada ne kadar eðleþtiniz diye bize sorulduðunda, en babayiðidimizin vereceði cevap denir ki birkaç saat olacaktýr. En fazla birkaç saat. Hayaller dünyasýndan payýmýza bu kadar düþecek.

Sesimi uzaklara yazýyorum. Týpký gözyaþlarý gibi, merhamet de sirayet eder. Ötelerde Allah’ýn gülleri yakandan hiç düþmesin babacýðým.
http://www.kemalsayar.com

Gönderen: 25.01.2008 - 00:26

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1308 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
SaYaCGIN (48), AnneminSariGülü.. (34), kotza1 (55), keremcik (52), fatih GUNES (49), muhsin p.o. (52), tuva (42), Dostluklar_Baki (39), meydan26 (50), mehlika akasya (45), panter32 (50), NÖBETCI (47), baranbari (49), friendsofmehdi (39), tatar_salih (36)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.59991 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.