*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1295 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazar, 22. Aralık 2024 - 15:32

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » A I L E / E Ğ İ T İ M / S A Ğ L I K » ÇOCUK EĞİTİMİ » Yüregime Vurma Anne!

önceki konu diğer konu

4 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	KaLBeNuR

Yüregime Vurma Anne!

1686 Mesaj -

'Sen büyüksün, senin sorunlarýn var. Sorumluluklarýn, problemlerin, streslerin var. Kýzýyorsun ve çok sinirleniyorsun bazen, ama bunlarýn sorumlusu ben deðilim inan bana. O kadar büyük sorunlara, bu kadar küçük bedenimle nasýl sebep olabilirim...
Çoðu zaman beni göz ardý ediyorsun. Herhangi bir eþyadan farksýz hissediyorum çoðu zaman kendimi. Yalnýz ve deðersiz... Sen hep meþgulsün, hep yapacak iþlerin var. Büyüyünce ben de öyle mi olacaðým anne?.. Bebekken beni ne kadar çok severdin oysa. 'Caným benim kýyamam sana' derdin. Kucaðýna alýr, göðsüne bastýrýr, öper koklardýn beni. Ne kadar mutlu olurdum biliyor musun? Seni, beni sevdiðinden daha da çok severdim o zaman. Fakat biliyor musun anne, ben seni hala çok seviyorum. Belki bu kadar iþin ve sorunun olmasa yine beni kollarýna alýp sevgilerini söylerdin. Ve beni her þeyin sorumlusu olarak görmezdin belki. Seni anlamaya çalýþýyorum anne. Evet; kýzýyorsun, sinirleniyorsun ve bana baðýrýyorsun. Sinirini ve öfkeni boþaltmak için bana vuruyorsun bazen. Yüzüme, kollarýma, bacaklarýma vuruyorsun. Biraz acýyor ama sonra geçiyor. Týpký senin bana vurduðunda öfkenin geçtiði gibi. Fakat yüreðim hep acýyor anne, sen bana baðýrdýðýn ve vurduðun zaman yüreðim çok acýyor ve onun sýzýsý hiç geçmiyor. Ne olur yüreðime vurma anne!'

...........

Bu kaç çocuðun acý çýðlýðýdýr sayýsýný bilemem. Fakat kaç tane olurlarsa olsunlar, hatta bir tane bile olsa onlar hep var... Bir yerlerde sessiz feryatlarýyla ve kanayan yürekleriyle hazýrlanýyorlar geleceðe, geleceklerinin ne olduðunu bilmeden...
Bizler biliyor muyuz onlarý nasýl bir geleceðin beklediðini? Kýr çiçekleri kadar hassas ve narin yavrularýmýzýn böyle itilip kakýlarak; sevgi dolu ve merhametli, büyüklerine saygýlý, küçüklerine sevgili, iþinde baþarýlý ve ailesinde huzurlu birer yetiþkin olmalarýný mý hayal ediyoruz yoksa? Umutlarýmýzý mucizelere ve olaðanüstü þeylere baðlamýþsak belki bu hayallerimiz gerçekleþir...

Kendi iþlerini kendileri yapabilecek yaþa gelinceye kadar karýnlarýný doyurup, üst-baþlarýný temizledik mi çocuklarýmýza bakmýþ oluyoruz. Biraz büyüdüklerinde bakým iþlerini onlara devrettikten sonra biraz rahatlýyor, onlarý okula ya da sokaða gönderince kafamýzý dinliyoruz. Okul yýllarýnda onlara birer yarýþ atý muamelesi yaparak sýnavdan sýnava hazýrlýyor, aldýklarý her iyi notu kendi karnemize 'iyi anne-baba' notu olarak geçiriveriyoruz ve eþimize dostumuza anlata anlata bitiremiyoruz. Düþük notlarýn hesabýný da birer yargýç edasýyla sormayý ihmal etmiyor, 'sana verdiðim emeklerin karþýlýðý böyle mi olmalýydý?' gibi zehir zemberek bir soru cümlesiyle odalarýna hapsediyoruz onlarý. Soru sorduklarý zaman baþýmýzdan savýyor, eve biraz geç geldiklerinde ise önce sýký bir sorgulamanýn ardýndan okkalý bir ahlak dersini de ihmal etmiyoruz. Saatlerce nasihat ettikten sonra yine vazifemizi yaptýðýmýzý düþünerek vicdanýmýzý rahatlatýyoruz.

Bizim gibi düþünmeyip, bizim doðrularýmýzý sorgulamaya baþladýðý zaman da 'kime çekti bu bilmem ki?' gibi saçma sözlerle çocuðumuzu 'sen bu ailedekilere benzemiyorsun, bir yabancýsýn' izlenimini vererek, onda derin yaralar açacak ve evinden uzaklaþmasýna sebep olacak düþünce ve davranýþlara ittiðimizi düþünemiyoruz. Ýçinden çýkýlmaz durumlara gelindiðinde ise, inançlarýmýz aklýmýza geliyor ve (artýk neye inanýyor, neden medet umuyorsak) türbeden türbeye, falcýdan falcýya, psikologdan psikologa koþturuyor, adaklar adýyor, sonra da 'Allah'ým beni nasýl imtihan ediyorsun böyle?' ya da 'Ben bunu hak edecek ne yaptým?' diyerek bu defa kadere isyan ediyor ve Allah'ý bile suçlamaya baþlýyoruz. Sonrasý mý? Sonrasý evden ayrýlarak kendine farklý bir yaþam tarzý seçip ruhsuz ve duygusuz bir hayatý yaþamayý tercih etmek, ya da kendi hayatýný ve ailesini kurduktan sonra anne ve babasýný huzur evine terk etmeye kadar varabiliyor. O zaman da 'biz üstümüze düþeni yaptýk; yemedik yedirdik, giymedik giydirdik, hayýrsýz evlatmýþ ne yapalým' demek kolayýmýza geliyor fakat biz de derin yaralar açýlýyor. Hangi anne-baba bunlarý yaþamak ister ki?..

Bunca sýkýntý ve soruna sahip olmadan önce belki de yapmamýz gereken bir tek þey vardý: Çocuðumuzun; hani doðacaðýný öðrendiðimiz zaman sevinçten deliye döndüðümüz, doðduðunda ise kime ne hediye alacaðýmýzý þaþýrdýðýmýz yavrumuzun; aðladýðýnda gece gündüz demeden yanýnda hazýr bulunduðumuz, bir toz tanesinden sakýndýðýmýz ciðerparelerimizin; o her þeyden çok kýymet verdiðimiz, 'benim oðlum' ya da 'benim kýzým' diyerek gururlandýðýmýz, geleceðimiz, umutlarýmýz ve yarýnlarýmýz olan tomurcuklarýmýzýn yüreðine inebilmekti belki de yapmamýz gereken... Onlarý yüreklerinden yakalamayý ve oradan iletiþim kurabilmeyi deneseydik yine gururlandýðýmýz ve onlarý bize baðýþladýðý için Allah'a þükrettiðimiz evlatlarýmýz olmaya devam edeceklerdi.

Üzerlerinde her türlü tasarruf hakkýna sahip olduðumuz kölelerimiz olmadýklarýný, bizim birer kopyamýz deðil de onlarýn da farklý birer insan, farklý birer kiþilik, farklý yürekler ve bize sadece yetiþtirme ve hayata hazýrlama sorumluluðu verilmiþ kutsal emanetler olduðunu idrak edebilseydik...

Hadi soralým þimdi: 'Peki bunun suçlusu kim? Bu defa kimde arayacaðýz yanlýþý?'
..................

Bunlar sadece kendi çocuklarýmýzla ilgili olan kýsýmdý. Ya bizim olmayýp da üzerimizde haklarý olan yetimler, öksüzler ve kimsesizler... Onlar da bizim çocuklarýmýz, bizim geleceðimiz. Anne ve babalarý kim olursa olsun onlar bu memleketin umudu ve yarýnlarý ve belki de en yaralý yürekleri... Baþlarý sevgi dolu bir elin okþamasýna muhtaç, sýcak bir evin verdiði huzura hasret yetiþen gül goncalarý...

Unutmayalým, o gül goncalarýný susuz ve sevgisiz býraktýkça hiçbir iyi yetiþmiþ evlat bizim anne-baba olma görevimizi baþarýyla tamamladýðýmýz anlamýna gelmez...

Tomurcuklanmýþ bütün güllere selam olsun.

El-âciz

http://www.morveyesil.desenblog.com/#7108

*icim titredi....kendi cocuklugumdan tanidik bir kac kare...belki zaman zaman simdilerde benim de annelik adi altinda uyguladigim dayatmalardan...evet cok mesgulüz...hep bir takim sorun yumagiyla bogusuyoruz....gerekce mi hayir asla...olmaz...olamaz....

Affedin bütün cocuklar annelerinizi...affedin ki icinizdeki bu yarayla bir ömür yasamayin....yoksa bu hayatin hüzünlü yani olursunuz hep...emanetlerimize kiymayalim...bu bedenler bize emanetken....benim cocugum istedigimi yaparimdan hemen uzaklasalim....imtihanimiz cetin olur...derin olur...yüregime vurma anne olur....

Gönderen: 22.09.2008 - 00:09

	akinzen

1256 Mesaj -

Allah Razý Olsun Abla,

Yine Mükemmel Bir Konu...........

Yazý Ýbretlik,
Ders Hükmünde, Al çerçevelette As Duvara her gün Oku Hükmünde..

Sadece Okumak Ýlede kalmamak lazým,
Ýþte meselede Orda, Yazýnýnda Ana temasý...

Çocuklarýmýzla Ýlgilenmemiz lazým, dinlememiz, Dertleþmemiz, bakýþ Açýlarýný Öðrenmemiz, Zamanlarýna göre Saðlýklý Adýmlar Atmalý Attýrmamýz lazým.....

Onlarý günümüzünBüyük Boþluðuna Býrakýyoruz, Dün düþtüðümüz O boþluklara malesef bugün Onlar düþüyor............

Rahman Bizlere basiretler nasip etsin.....

Onlarla Ýlgilenen dertlenen Ebeveynlerden Bizleri Eylesin..........

Çok Çok Önemli Bir yazý, Önemli Konu.........

teþekkürler Abla Böylesi Bir Konuyu gündeme Aldýðýn Bizlerle Paylaþtýðýn Ýçin...

Gönderen: 22.09.2008 - 00:40

	rahil

1191 Mesaj -

yine damardan vurdun bizi abla...
eline, yüreðine saðlýk.. gül

çok güzel bi konu.. Rabbim layýkýyla ebeveyn olmayý nasib eylesin cümlemize.. gül

Gönderen: 22.09.2008 - 13:29

	ayse53

Yuregime Vurma Anne

44 Mesaj -

biz insanlar boyle yazilari okudukca hatalarimizin farkina variyoruz ama bu cok uzun surmuyo yaziyi okudukdan sonra iki dk sonra unutuyoruz yine ayni hatalara basliyoruz .

Gönderen: 22.09.2008 - 15:22

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1295 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
hicran_50 (37), usri_yusraa (37), DÝYARBAKIR.. (33), ahmet_erdogan33.. (38), eryal (62), ((-AySeNuR-)) (29), Memet (43), berfo2004 (44), HÜKÜM (54), nerro_22 (34), engin03 (39), cenngiz (55), apo28 (41), KalbiGüzelKiz (41), ismail36 (38), hakikat_nuru (46), gencolhan (48), roket (39), yasarozdemir (44), harbi (55), yusuf_k9 (44), bhdr_84 (40), tugbali (37), orhan yurt (53), mehmet balaca (43), Mehmet Balaca (43), serkantokmak (49), rabiaaslan (39)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.63306 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.