UZAK... ÇOK uzakta bir yerde, bir savaþ olduðunda, birileri hayatýný, birileri evlatlarýný kaybederken, onlarýn uzaðýnda birileri de açar ellerini ve dua eder usulca..

bazen süzülen yaþlarla..

Hep, mesafe yakýnlaþtýkça þiddeti ve iþtiyaký artar dualarýn..

Savaþ Filistin'de deðil de, güneydoðuda olmuþ olsa örneðin; duanýn, acýnýn ve korkunun þiddeti artar...Savaþ ilerlese içerilere doðru, iç anadoluda olsa mesela, yürekler çatlarcasýna arttýrýr duayý..
Ve, bulunduðu þehirde patlasa bombalar insanlarýn, dualar feryada döner, haykýrýrcasýna ister insanlar Rablerinden isteyeceklerini...

Sonra savaþ bir yakýnlarýna dokunsa; dua, günde bir saatten, yirmi dört saate kadar kaplar hayatlarýný..

Ve savaþ, kendilerine dokunsa, kim bilir ne acýlar daðlanýr yüreklerinde..Neye dönüþür feryatlarý, nasýl olur dualarý, nasýl olur yaþamlarý...

Ýþte, zarar yakýnlaþtýkça insana, kalpte heyecan, kalpte yakarýþ, kalpte acý artýyor..

Uzaklarda olduðunda, yine yürekleri "cýz" ettirse bile, öylece uçup gidiyor zaman içinde..

Ve ölüm, uzak olduðunda insana, korku da uzak, yakarýþ da, kulluk da, hesap kaygýsý da..

Ama ölümcül bir hastalýða yakalandýðýnda, ölümün yakýnlaþtýðýný hissettiðinde, korku artýyor, yakarýþ, kulluk ve hesap kaygýsý artýyor..


"Ölümden dönme" tabiriyle, bir kaza atlatanlar, yahut, patlayan bir binada olmuþ olmaktan kurtulanlar, ölümün teðet geçtiðini hissedenler, yine bir nebze korkuyor..bir nebze
"yakarýyor"..Yaratýcýsýna biraz olsun daha yakýn münacatlarda bulunuyor..


Ama sahil-i selamette emanet içinde yaþarken insan,
tüm bu ihtimalleri siliyor zihninden ve hayatýndan..
Ve uzak oluyor hepsi, uzak...



Dokunmayacak, gelmeyecek kadar uzak..
Bitmeyecek kadar uzun bir ömür..
Bitmeyecek kadar "saðlam" bir emniyet..
Hiç savaþý tatmayacakmýþçasýna büyük bir güven,
Hiç ölmeyecekmiþ gibi, dünyayla can ciðer..



Bunun için.. Allah'ýn elçisi'nin s.a.v hatýrlatmasý ile


"Lezzetleri acýlaþtýran ölüm"ü sýk sýk anýmsamak gerek..
Acýlaþtýrdýðýný bile bile lezzetleri, keyifleri, tatlý sohbetleri ve eðlenceleri,
sýk sýk, hatýrlamak gerek..
Çünkü ölüm meleði geldiðinde bir kaçýþ olmayacak..


Çünkü o "uzak"lar bir gün, yakýn, ama çok yakýn olacak..
Her canlý ölümü tadacak..
Geriye sadece, býrakýlan yad-ý cemiller kalacak..
Sadece, Yaratýcýmýzýn rýzasýný gözeterek yaptýklarýmýz..



Hiçbir günün garantisi yok..
Hiçbir bedenin,
Hiçbir topraðýn,
Hiçbir ülkenin...


Öyleyse henüz ölmemiþken
Ülkemizin su ve elektirik þebekeleri bombalanmamýþken,

Yaratýcýmýzýn "razý" olacaðý þekilde yaþamak neden bu kadar uzak?...

"Ey insan, nedir seni Rabbinden uzaklaþtýran?..." (Ýnfitar suresi)
Bu hitap, bu kadar yakýnken,

Neden "zor" geliyor Yaratýcýmýzýn kurallarýna uymak..

Ve bir genci namaz kýlarken gördüðünde "Maþallah" diyen teyzeler
Neden þaþýrýyorlar "Allah'ýn kurallarýna uymaya çalýþan" birini gördüklerinde de, neden kimse þaþýrmýyor, namaz kýlýnmadýðýna?..
Hem de emir bu kadar açýkken Kur'an'da,
Hem de dinin direðiyken,
Hem de tüm ibadetlerin ve hayatýn özü, anlamý iken..
..

Neydi uzaklaþtýran Yaratan'ýn kullarýný Yaratan'dan...

.....

Çünkü..uzak..çok uzak düþtük O'nun hitabýna, O'nun kitabýna...
Gündemimizi basit ve önemsiz þeyler öylesine kapladý ki,
Yer kalmadý tüm bunlara..
...
Yaratýcýmýz, aslýnda "uzak" olmayan,
ama "uzakta" görülen kardeþlerimizin
ve yakýn,
en yakýndaki bizlerin yardýmcýsý olsun...
Amin....

Rabia Nazik Kaya