Cihad Peygamberi Hz. Muhammed
Nisan ayýnda kutlu doðum haftasýný kutluyoruz. Vakýflar, dernekler, cemaatler, Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý Peygamberimizi anýyor. Ancak Peygamberimizin sadece barýþ elçisi olduðu üzerinde duruluyor. Herkes aðýz birliði etmiþçesine, elinde zeytin dalý ile dünyaya gönderilmiþ bir peygamber anlatýyor.
Öyle bir peygamber anlatýlýyor ki, mistik bir hayat süren, suya sabuna dokunmayan, dünya iþlerine karýþmayan, hele devlet iþlerine hiç karýþmayan, vaktini sadece ibadetle geçiren bir elçi… Gül peygamberi… Barýþ elçisi…
Elbette Efendimiz yeryüzüne barýþ getirmek, yeryüzüne güzel ahlaký yerleþtirmek ve insanlarý ibadete çaðýrmak için gönderilmiþtir. Ancak görevleri sadece bunlar deðildir. Cihat etmek, yeryüzünden fitne kalkýp, din yalnýz Allah´ýn oluncaya kadar Ýslam düþmanlarýyla savaþmak, Hakký üstün tutmak, adaleti tesis etmek, yeryüzünden kötü, çirkin, faydasýz ve batýl olaný kaldýrmak ve yerine iyi, güzel, faydalý ve Hakký hâkim kýlmak da Peygamberimizin görevleri arasýndadýr.

Türkiye´de ýlýmlý Ýslam projesini farkýnda olmadan uygulayan (belki farkýnda olarak) vakýf, dernek, sivil toplum örgütleri ve bazý mistik cemaatler, Ýslam´ýn peygamberini anlatmak yerine konjöktürün peygamberini anlatýyorlar. Kafalarýnda ki peygamberi anlatýyorlar.
Kafalarýnda ki peygamber tasavvurunda devlet baþkaný, ordu komutaný, cihat eden, yeryüzünden kötülükleri kaldýran bir peygamber tasavvuru yok. Dört baþý mamur bir peygamber anlayýþýna sahip deðiller. Oysa nasýl ki Ýslam´ýn bir kýsmýna anlatýp, bir kýsmýný gizlememiz nasýl yasaklanmýþsa, peygamberimizin hayatýnýn bir kýsmýný anlatýp, bir kýsmýný gizlememiz de yasaklanmýþtýr.
Nedense devlet baþkaný bir peygamber anlatýlmýyor. Ordu kumandaný bir peygamber hiç anlatýlmýyor. Efendimizin topuklarý þiþinceye kadar namaz kýldýðýný anlatanlar, O´nun Mescidi Nebevi´de elçileri kabul ettiðini anlatmýyor. Yemek tabaðýnýn dibini nasýl sünnetlediðini anlatanlar, Efendimizin Uhud´da hangi ulvi amaç uðruna savaþtýðýný ve gazi olduðunu anlatmýyor. Seccadesi ýslanýncaya kadar gözyaþý döken bir peygamberi anlatanlar, yeryüzünün en büyük imparatorlarýný Hakk´ka davet ediþini anlatmýyor.

Zýrhýný giymiþ, kýlýcýný kuþanmýþ, ordusuna emir komuta eden bir peygamber hayal edemiyoruz. Ilýmlý Ýslam projelerinin geçer akçe olduðu günümüzde, cihadý konuþmak, savaþý konuþmak konjöktüre aykýrý. Cihat eden bir peygamber tasavvuruna sahip deðiliz. Savaþý ve cihadý Peygamber Efendimize yakýþtýramýyoruz ama Allah yakýþtýrýyor. Efendimiz ; ‘´Benim bir takým isimlerim vardýr: Ben, Muhammed´im, ben Ahmed´im, ben Mâhi´yim ki Yüce Allah küfrü benim elimle yok edecektir.´´ buyuruyor. (Buhari, Menakýp,17,Tefsir,61/1).Yine efendimiz kendisi için ‘´Ben Nebiyyül-melhameyim. ‘´ yani “Ben savaþ peygamberiyim = Savaþýn kendisi için meþru kýlýndýðý peygamberim.” buyuruyor.(Müsned 4. cilt,395,404)
Elbette ki efendimiz dünyaya sadece savaþ içinde gelmemiþtir. O barýþýn da peygamberidir ama efendimiz, onurlu bir savaþý onursuz bir barýþa tercih etmiþtir. Yeryüzünü ifsat etmek için Müslümanlarýn topraklarýný iþgal eden, onlarý yurtlarýndan çýkaran zorbalarla savaþmaktan çekinmemiþtir. Birileri sadece zorbalýktan anlýyorsa, onun zulmünden insanlarý korumak için savaþmaktan baþka çare yoktur.
Her þeyi yerli yerine oturtan, dünyaya düzen ve huzur getiren Ýslam dini savaþý da insanca bir kalýba sokmuþtur. Yeryüzü Allah´ýndýr, Ýslam da Allah´ýn dinidir. Yüce Allah Peygamberine ve Müslümanlara kendi dinini, kendi arzýnda kullarýna ulaþtýrma görevi vermiþtir.
Elbette ki Allah Resulü ve Müslümanlar bu görevi yerine getirirken yeryüzünün emperyalistleriyle savaþmak cihad etmek zorundadýr. Rabbimiz Yüce Kitabýnda “Yeryüzünde fitne kalkýp, din yalnýz Allah´ýn oluncaya kadar onlarla savaþýn.”(Enfal suresi 39) buyuruyor.
Hemen aklýmýza þu ayet gelebilir: “Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiya sur: 107) Unutmayalým ki Allah Resulünün savaþlarý da rahmettir. Onun katýldýðý savaþlar insanlýk için rahmet olmuþtur. Ýslam´da savaþýn hedefi insanlýðý imha etmek deðil, insanlýðý ihya etmektir.

Þimdi yüreðimize ateþ düþürse de þu sorularý kendimize sormamýz lazým: Yeryüzü, emperyalistlerin elleriyle imha edilirken, efendimiz aramýzda olsa ne yapardý? Müslümanlarýn mukaddes deðerleri ayaklar altýnda çiðnenirken, Allah Resulü aramýzda olsa ne yapardý? Ýslam coðrafyasýnýn kalbinin iþgal edildiði, camilerin kundaklandýðý, Müslümanlarýn evlerinin baþlarýna yýkýldýðý, sivil yerleþim yerlerinin bombalandýðý bugünlerde, Resülullah aramýzda olsa ne yapardý?
Afganistan´da, Pakistan´da, Irak´da, Filistin´de, sakalý bitmemiþ, býyýðý terlememiþ delikanlýlar toplanarak, dünyanýn öbür ucundaki zindanlara taþýnýrken, efendimiz aramýzda olsa ne yapardý?
Garip Ýslam ülkelerinde namusu kirletilen Müslüman kýzlarýn, çýðlýðý arþ-ý alayý titretirken Resülullah aramýzda olsa idi hemen kurmaylarýný toplayýp savaþ kararý mý alýrdý yoksa dinler arasý diyalog toplantýlarýna katýlmak için Vatikan´a mý giderdi?
Efendimiz aramýzda olsaydý: “Ýpi kopmuþ tespihim, daðýlmýþ dane dane. Garip ama teþbihim, hani nerde imame… Tespihleri toplayýn, Hak ipine baðlayýn, bir de imame koyun, tevhit gelsin meydane.” diyerek ümmet-i Muhammed´i bir araya getirmeye mi çalýþýrdý, yoksa AB anayasasýný imzalamak için Strasburg´a mý giderdi? Ýslam´ýn tebliðinden 25 yýl sonra Müslümanlar Arabistan´ý, 30 yýl sonra Asya´yý, 40 yýl sonra Afrika´yý fethetti. Ýslam ordularý 50 yýl sonra Avrupa´ya ulaþtý. Hem de tarihin en pasif, en silik milletinin eliyle. O güne kadar dört baþý mamur bir devlet dahi kuramamýþ olan bu insanlar Atlas Okyanusu´ndan Çin Seddi´ne kadar muhteþem bir devlet kurdular.
Müslümanlar Allah´ýn dinine yardým etme sorumluluðunu yerine getirdikleri için, Allah onlara iki cihan saadeti nasip etti. Dünyada iken fetihler nasip etti, onlara izzet verdi, þeref verdi. Dünyanýn en þerefli milleti, Ýslam Ümmeti idi.
Cihat þuuruna sahip bu ümmet, tarihin yataðýnda akan çer-çöp deðil, tarihin yataðýný deðiþtiren yalçýn kayalar gibiydi. Müslümanlar, hayatýn nesnesi deðil, öznesiydi. Onlar için hayat iman ve cihattan ibaretti. Çünkü âlemlere rahmet olan efendimiz onlara böyle öðretmiþti. Müslümanlar yeniden izzet ve þeref kazanmak istiyorsa, yapýlmasý gereken þey dört baþý mamur bir peygamber tasavvuruna sahip olmakla iþe baþlamalýdýr. Teemmül oluna vesselam.


Tarýk Yýlmaz BEKLER