Tamamen safkan Türklerden meydana getirilen hafif süvari kuvveti olan Akýncýlar , 500 sene sonra Avrupa'da "komando" olarak ortaya çýkacaktýr.

Serhad denilen sýnýr boylarýnda bulunan akýncýlar, fevkalade disiplinli bir teþkilâta sahiptiler. Bunlar, atlarla düþman içlerine kadar sokulur, gerek bizzat gördükleri, gerekse düþmandan elde edilen esirler vâsýtasýyla öðrendikleri bilgileri deðerlendirerek önemli bir istihbarat aðý kurmuþlardý. Öncü kuvvetler olduklarý için, ordunun keþif hizmetlerini görüyorlardý. Bundan baþka onlar, düþman topraklarýndaki araziyi araþtýrarak orduya yol açýyorlardý. Çok seri hareket ettikleri için, düþmanýn pusu kurmasýna imkan vermiyorlardý. Ayrýca ordunun geçeceði yerlerdeki ürünü korumak suretiyle ekonomik bir fayda da saðlýyorlardý. Akýncýlar, esir almak suretiyle bölgede bulunan nehirlerin geçit yerlerini de öðreniyordu. Bunun içindir ki akýncýlar, esas ordudan dört beþ gün daha ileride bulunurlardý. Günümüzün motorize birlikleri gibi pek seri ve sür'atli hareket ettikleri için, düþmana karþý dehþet saçar ve onlarýn maneviyatý üzerinde çok etkin psikolojik tesirde bulunurlardý.

Akýncýlarýn, yaptýklarý akýnlarda, pekçok esir aldýklarý bir gerçektir.
Hafif süvari birlikleri olduklarýndan, düþman kale ve ordusu üzerine varmayan akýncýlar, ordu için yollan açýyorlardý. Bu yollarýn birkaç yönden açýlmasý gerekiyordu. Düþmanýn , maddî güç kaynaklari yok edilmeli, ekonomisi ile ordusu hýrpalanmalý idi. Halka korku salýp onlarýn manevî güçlerini kýrmak gerekiyordu. Elde edilmesi mümkün olan her türlü gizli bilgi elde edilmeliydi.

Akýncýlar içinde devþirme yoktur. Bu sýnýfa, Arnavut ve Boþnak gibi, Osmanlýlar vasýtasýyla Müslüman olanlar alýnmazdý. Akýncý olabilmek için öz be öz Türk olmak, tamamen Türk kaný taþýmak gerekiyordu. Akýncý beyleri, istediklerini ocaða alýr, istemediklerini de almazlardý. Bu konuda Divan onlarý tamamýyla serbest býrakmýþtý. Bu yüzden Divan, onlarýn bu tasarruflarýna karýþmazdý. Akýncý ocaðý beyleri, geniþ bir yetkiye sahip ve doðrudan doðruya padiþahtan emir alan kimselerdi.

Büyük bir kýsmý, Avrupa ve Balkan halklarýnýn dillerini çok iyi biliyordu. Bu sebeple sýnýrlarýn ötesinde kendilerine baðlý birçok ajanlarý vardý. Bu ajanlar sayesinde akýncýlar, Orta Avrupa ve ötesi hakkýnda günlük bilgileri elde edebiliyorlardý. Bu þekilde hareket etmek, onlar için bir zorunluluktu. Aksi takdirde giriþecekleri akýn bir felaketle sonuçlanabilirdi.

Her biri ayrý bir komutana baðlý bulunan akýncý birlikleri, ayrý ayrý yerlerde ikamet ediyorlardý. On kiþýlik akýncý birliðinin komutanýna onbaþý, yüz kiþilik birlik komutanýna yüzbaþý, bin kiþilik birliðin komutanýna da binbaþý deniyordu. Bütün bunlarýn üstünde de "Akýncý Beyi" denilen akýncý komutaný vardi ki, buna akýncý sancakbeyi denirdi.

Düþman ülkesine yapýlan bir akýnýn, akýn adým alabilmesi için o taarruzun akýncý komutanlarýnýn emrinde olmasý lazýmdý. Savaþ olmadýðý zaman akýncýlar, kendi iþ ve talimleri ile meþgul olurlardý. Düþman ülkesine yapýlan akýnlar, geliþiigüzel deðil, bir plan ve program dahilinde olurdu.

Savaþlarda baþarýlý olan akýncýlara dirlik tahsis edilince týmarlý akýncýlar ortaya çýktý. Böylece akýncýlar, týmarlý ve vergiden muaf olanlar diye iki gruba ayrýlmýþ oldular.

Akýncýlarýn silahlan, bir zýrhlý göðüslük ve yaka ile mýzrak, kalkan ve atlarýnýn eðerine takýlý baþý topuzlu bir bozdoðandý. Akýnclarýn tamamý zýrh kullanmazdý. Bunlarýn yiyecekleri ve kaplarý da kendileri gibi hafifti. Atlarýnýn eðerine asýlý birer küçük kuþhâne ile yemek iþlerini görürlerdi. Çoðu zaman bu tencerede pirinç, kavurma veya koyun pastýrmasýný piþirirlerdi.


-------------------------------------------


Osmanlý tarihçisi NAÝMA'dan mealen alýnmýþtýr:

"1. Viyana kuþatmasýnýn sonuna doðru, ordunun rahat geri çekilmesini saðlayacak 10 bin kiþilik bir akýncý serdengeçti hazýrlanýr. Baþýna da MALKOÇUNOÐLU namlý bir yiðit olan EMÝR KASIM getirilir. (Cüneytin çevirdiði filimlerinde ki kurmaca kahraman sizi yanýltmasýn. Bir Türk Akýncý beyi, mektep medrese görmüþ, en az üç ayrý dili ana dili gibi konuþup anlayan, hýristiyanlýðý kendi dini gibi derinliðine bilen, döneminin toplum mühendisleri, felsefecileri, teþkilatçý, dönemin savaþ yetenek ve teniklerine sahip gücünü-bilgisini ancak yeri ve zamaný geldiðinde kullanan ALPERENLERDÝ

Osmanlý ordusu toparlanýp geri çekilirken, EMÝR KASIM komutasýnda ki akýncýlar, Avrupa þarlarýný (þar=Þehir, kent vs.) bastýlar... Taa Manþ denizine kadar ulaþtýlar... Özellikle Alman kale-þehirlerini yaktýlar....

Avrupa, deðil Osmanlýnýn peþinden koþmak, kendi can derdine düþtü... Avrupalýya "TÜRKLER GELÝYOR!" korkusunu yaþatýp, Almanlarýn, ruhlarýna kadar bu korkuyu damgaladýlar...

Birkaç yaralý akýncý haricinde geri dönen olmadý. Savaþarak eriyip gittiler...."

Mekanlarý Tanrý Daðý olsun...