Adýný bilmiyorum… Yaþý ondan fazla olamazdý. Filistinli bir kýz çocuðuydu. Buðulu gözleri birazdan yaðdýracaðý yaðmurlarýn habercisiydi. Filistin üzerine yazýlmýþ dokunaklý bir þiir okuyordu. Okuduðu þiirin sözlerine, sicim gibi akan gözyaþlarý daha bir mana katýyordu. O kadar içten, o kadar masum aðlýyordu ki anlatamam… Daha henüz ilk mýsralarý okurken tutulduðu aðlamasý þiirin sonuna kadar onu býrakmadý. Hatta bir yerde hýçkýrýklar sözlerini bastýrdýðý için bir süre baþýný önüne eðdi, minicik elleriyle gözyaþlarýný sildikten sonra kendini toparlayýp devam etti.

Adýný bilmiyorum… Þu ana kadar bu kýz kadar içten aðlayan kimseyi gördüm mü bilmiyorum, ama o simsiyah gözlerinden akan gözyaþlarý gökteki yýldýzlar kadar kutsaldý… Ne diyorum ben, zaten onlara gözyaþý demek bile yanlýþ; görsen, yýldýzlar dökülmüþ, küçülmüþ de gözlerine konmuþ dersin… Hayýr, bu kýz aðlamýyor, Yüce Yaratýcý onu sevmiþ de gözlerine ýþýl ýþýl parlayan þeffaf yýldýzlar bahþetmiþ dersin… O zeytin karasý gözler, o üzerinde þebnemler olan billur bakýþlar izleyen herkesin yüreðinde derin bir yara açmýþtýr. Kendi dilinde yani Arapça yazýlmýþ bir þiir okuyordu. Okuduðu þiirin tercümesi alt yazý ile veriliyordu. Ne kadar gereksiz bir uygulama… Bu kýzýn okuduðu þiirden anlamak, etkilenmek için tercümeye ihtiyaç var mýydý ki? Hayýr, o Arapça veya herhangi bir dilde konuþmuyordu, insanlýðýn müþterek lisanýyla, herkesin anlayacaðý duygu diliyle içini döküyordu… Okuduðu þiir Filistin üzerineydi… Filistin… Esaretle eþanlamlý olmuþ, duyulduðu zaman acý ve ýstýrabý çaðrýþtýran baþka bir kelime biliyor musunuz? “Sade acý mý, direniþ yok mu, umut yok mu?” diye sorarsanýz “Var ya, elbet var” derim. O þiir okuyan kýzýn gözlerindeki yürek gözyaþlarýnýn parýltýsý karamsarlýða, ümitsizliðe ait olamazdý… O derin gözler umutsuzlukla bakmýyordu… Aðlýyordu evet, ama bu aðlayýþ çaresizliðin deðil, ataletin hiç deðil, özgürlüðe yakýn olmanýn, özgürlük uðruna çabalamanýn, vatana duyulan sevginin bir nazýydý.

Adýný bilmiyorum… Belki de haberi veren adýný söylemiþtir ama ben duymadým. Özenle taranmýþ gece rengi saçlarý vardý, küçük kulaklarýnda küçücük küpeleri… Okuduðu þiirle beraber bu çocuðun duruþu Filistin’in yýllardýr yaþadýðý acýlarýn bir numunesi, bir özeti gibiydi… Yahudi’nin çizmesi altýnda ezilen, baharlara hasret, kýþlardan býkmýþ Filistin’in… Çocuklarýn en geliþmiþ tanklarýn önünde korkusuzca sapan salladýðý düþler ülkesi… Þairlere ilham veren Mescid−i Aksa’nýn vataný… Ümmet−i Muhammed’in, Rahman’a secde etmek için yöneldiði ilk kýble… Ýnsan bu kýza baktýðýnda Filistin’i, Filistin’e baktýðýnda onu hatýrlýyor. “Ben gökyüzünün her tarafýný Filistin bayraklarýyla donatacaðým” diye haykýrdýðýnda zalimlerin onun küçüklüðü karþýsýnda nasýl da ezildiðini görür gibi oldum. Dudaklarýndan her Filistin sözcüðü döküldüðünde sarsýlýyor, hýçkýrýklarý artýyordu. Esaretten söz ediyordu, büyük cengâver Selahaddin’den…

Dedim ya adýný bilmiyorum. Filistinli bir kýz iþte… Filistin’in nazlý çiçeklerinden bir çiçek… Belki þiirini bitirdikten sonra onu bekleyen arkadaþlarýyla bahçeye çýkýp ip atlayacaktý… Belki iþgalci Yahudi tanklarýna, yuvalar yýkan Siyonist buldozerlere taþ atmak için birazdan sokaða fýrlayacaktý. Onun adýný bilmesem de kim olduðunu biliyorum. O ve onun gibi adlarýný bilmediðimiz sayýsýz kardeþimiz Yahudi zulmüne teslim olmadan þerefli direniþ yolunu seçtiler. Bizim boynumuz bükülmesin diye boyunlarýnýn, kollarýnýn kýrýlmasýný göze aldýlar. Yahudi’yi rahat yüzü göstermeyeceklerine and içtiler, ahde vefa gösterdiler… Ortadoðu’nun en güçlü ordusu olarak gösterilen Siyonist iþgal ordusuna sapanla kafa tutmanýn, yani ümitsizliðe bir tutam umutla karþýlýk vermenin kitabýný yazdýlar. Bu minik eller, dev yürekler yüreksizlere her gün söndürdükleri hayatlarýyla ders vermekteler, gayretsizler onlarýn azmi karþýsýnda saklanacak yer arayadursun, onlar direniþin verdiði lezzetin zirvelerinde geziniyorlar. Bizim onlardan öðrenecek çok þeyimiz var.

Eskiden gözlerimi kapadýðýmda sade karanlýðý görürdüm. Bu kýzýn içten þiir okuyuþunu izlediðimden beri gözlerimi kapadýðýmda onun gözlerinde ýþýltýsýný gözyaþý olarak göstermiþ umudu görüyorum. Ýþte bunun adýný biliyorum; adý özgürlük, adý sapan taþýyla gelen zafer, adý Ýslamî direniþ…