*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1311 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazartesi, 23. Aralık 2024 - 19:45

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » D İ N / İ S L A M » DİĞER DİNİ KONULAR » Dünyada Yolcu gibi Yaşamak...

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Ukab

Dünyada Yolcu gibi Yaşamak...

575 Mesaj -

Ýnsanýn temel yanýlgýlarýndan biri, bu dünyada temelli kalacaðýný ve hep yaþayacaðýný sanmasýdýr. Oysaki insan, bu dünyaya uðrayýp geçecek bir misafir gibidir.
Sahipmiþ gibi göründüðü þeyler, elinde hep emanettir. Evet, insan bu dünyada geçici olarak vardýr. Emanetçidir. Ve asla mal sahibi deðildir.
Büyük þehirlerde emanetçiler vardýr.
Genellikle yabancýlar, yolcular, yanlarýnda taþýyamayacaklarý eþyalarýný, belli bir ücret karþýlýðý, belli bir zaman için, onlara býrakýrlar. Sonra da, býraktýklarý sürenin ücretini ödeyip, emanete býraktýklarý mallarýný geri alýrlar.
Emanetçi, belli bir ücret karþýlýðý, kendisine býrakýlan malý muhafaza eder. Mal sahibi istediði anda da, teslim aldýðý gibi, aynen geri verir.
Biz de bu dünyada, Yüce Yaratýcý'nýn emanetçileriyiz. Þu anda bize sunulmuþ olan dünya nimetlerini, belli bir süre kullanacak; mal sahibi istediðinde ise, hemen býrakýp ebedi âleme göçeceðiz.
Acaba biz, bu dünyada gerçekten emanetçi gibi mi yaþýyoruz, yoksa mal sahibi gibi mi?

* * *
Bu dünyada kendisini emanetçi gibi hissedenler, hýrsa ve kýskançlýða düþmezler. Çünkü zaten geçici bir süre için elde edilen ve aslýnda kendisine ait bulunmayan þeyler için hýrs göstermek akýllý insanlara yaraþýr mý?
Baþkalarý kadar dünyalýk kazanamayýnca da, kýskançlýk duygularýnda boðulmak, hýrstan ve hasetten patlamak insanca mýdýr?

* * *
"Ýnsan, kýskandýðý þeyin akýbetine baksýn" der Bediüzzaman. Çünkü sonunda, zenginle fakir de eþitlenecek, ahiret yolculuðuna ikisi de, sadece bir kefenle çýkacaklardýr. Bu gerçek gönülde yer etmiþse, insanda kýskançlýk kalýr mý?
"Onda var da, bende niçin yok" krizi yaþanýr mý?
Kendisini emanetçi gibi hisseden; mal hýrsýnda boðulup kalýr mý?

* * *
Bu dünyanýn misafiri olduðunu bilen; hep toplama ve daha çok þeye sahip olma oburluðundan kendini kurtarýr.
Ýnsan, elindeki her þeyi bir gün býrakýp gideceðini ve bu dünyadan sadece iki metre kefen bezi ile sonsuzluk yolculuðuna çýkacaðýný bilse… Ah bunu bir bilebilse ve bu bilgiyi þuura dönüþtürebilse, pek çok olumsuzluk düzeliverecektir.
Ýnsan bu gerçeði elbette bilir ama bilmiyormuþ gibi yaþar hep… Unutmuþ gibi davranýr. Bu sebeble sýk sýk hatýrlamakta fayda vardýr. Ýbadetlerin tekrarý, öðütlerin devamlýlýðý, iþte bu yüzdendir. Sýkça unutan insana, sýkça hatýrlatmak gerekir.
Güzeller Güzeli, hatýrlatmayý en etkili biçimde yapar; "Hayatýn tadýný ve lezzetlerini acýlaþtýran ölümü sýkça anýnýz" buyurur. Zira bir gün her þeyi burada býrakýp gitmenin adýdýr ölüm...
Mademki, bir gün her þeyi burada býrakýp gideceðiz, öyleyse biriktirme konusundaki bu hýrsýmýz nedendir?
Ýnsan bir yolcudur. Ruhlar dünyasýndan baþladý yolculuða… Anne rahminden dünyaya, buradan kabre, kabirden yeni bir diriliþle kalkýp, ebedi ve asýl aleme doðru yol alýyor. Öyle ise, götürmeye deðer olaný ve gittiði yerde iþe yarayacak olaný biriktirmeli deðil mi?
Bu uzun yolculukta, dünya sadece bir uðrak yeri… Bir mola mekâný, bir durak…
Uzun bir seyahatte, otobüsün yemek ve ihtiyaç molasý verdiði yerde sürekli kalacaðýný sanan adam gibi olmayalým.
Mola yerini hemen sahiplenen ve kendisini, orada geçici bir süre emaneten kullanacaðý þeylerin gerçek maliki sanan adam, akýllý sayýlabilir mi?
Madem misafiriz. Misafir beraberinde getirmediði þeylere gönül baðlamaz, âþýk olmaz. Dolayýsýyla de onlarý býrakýp gideceði zaman, ah vah etmez.
Hakiki mümin, dünya iþlerinden kazandýðýna tam sevinmez; kaybettiðine de tam üzülmez...

* * *
Yolcunun yükü hafif olmalýdýr.
Zira aðýrlýðý az olan kiþi, seyahat sýrasýnda rahat olur.
Biz de yolcuyuz. Ne kadar nazlansak, bizi burada durdurmazlar. Sevkýyat var. Öyleyse, sürekli sefere hazýr durumda bulunmalýyýz.

* * *
Genç ve tecrübesiz bir adam, uðradýðý þehirde, ününü duyduðu bilge bir zatý ziyaret eder. Kafasý ve kalbiyle insanlarýn saygýsýný kazanmýþ olan bu deðerli kiþinin yaþadýðý ortam, delikanlýnýn dikkatini çeker…
Çünkü bu bilge adam, fakir sayýlacak derecede yaþýyormuþ ve çok az eþyaya sahipmiþ… Evinin fark edilen tek varlýðý, fevkalade zengin olan kütüphanesiymiþ.
Genç Adam, büyük bir merak ve yadýrgama duygusuyla, sormaktan kendini alamamýþ:
"Efendim, ortalýk bomboþ görünüyor, eþyalarýnýz nerede?”
Bilge Adam, soruyu boþ bulmuþ ve bir soruyla karþýlýk vermiþ:
"Peki, sizinkiler nerede?"
"Ben bir yolcuyum" demiþ genç adam…
"Ben de…" demiþ bilge kiþi…

* * *
Peki biz?
Biz de yolcu deðil miyiz þu dünyada?
Öyleyse neden yolcu gibi davranmýyoruz.
Bediüzzaman bu dünyada kendisini yolcu gibi hisseden bir bilge kiþiydi. Bu sebeble, dünyaya metelik vermez ve hep derdi ki:
"Bu dünyadan yüküm, taþýyabileceðim kadar olmalý…"
Bu prensibinden dolayý, elinde zaruri ihtiyaçlarýný içinde taþýdýðý bir sepet olurdu. Bazen de omzunda bir heybe…
O dünya yükünün de, bütün ýsrarlarýna raðmen, hiç bir talebesine taþýtmazdý.
Ve bu hususta derdi ki, "Ýnsanýn temel ihtiyaçlarý dört þey iken, maddeci medeniyet, bunu yirmiye çýkarmýþtýr."
Þimdi sað olsa da görseydi, insanýn olmazsa olmazlarý kaça çýktý?
Günümüzde, kim kendi gücüyle taþýyabilir dünyalýðýný?
Bir taþýnmaya kalksak, acaba kaç kamyona sýðabiliriz?
Yükü hafif olanlara ne mutlu!
Çünkü dünya yükü arttýkça, onlarý taþýma zahmeti de artar. Üstelik terkedip gitmek de ne kadar zorlaþýr onlarý…
Koca Yunus ne güzel der;
Kem durur nicelerin yoksullardan varlýðý,
Bunca varlýk var iken gitmez gönül darlýðý.

* * *
Emanetçiyiz bu dünyada, ya da garip bir yolcu…
Öyleyse, hiç ölmeyecekmiþ gibi, büyük bir hýrsla dünyalýk yarýþýna girmek niye, neden?
Güzeller Güzeli Sallallahu Aleyhi ve Sellem ne etkili uyarýr bizi:
"Ýnsan bu dünyada bir yolcudur. Dünya hayatý, bu yolcunun ihtiyaç gidermek için mola verdiði bir aðaç altýdýr. Orada biraz durup, dinlenecek; sonra da yoluna devam edecektir."
Ve yine buyurur ki, "Bugün koþu meydaný, yarýnsa kazanma günüdür. Varýlacak yer Cennet veya Cehennem"dir."

EsSelam Aleykum...

Gönderen: 10.02.2008 - 08:55

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1311 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
SaYaCGIN (48), AnneminSariGülü.. (34), kotza1 (55), keremcik (52), fatih GUNES (49), muhsin p.o. (52), tuva (42), Dostluklar_Baki (39), meydan26 (50), mehlika akasya (45), panter32 (50), NÖBETCI (47), baranbari (49), friendsofmehdi (39), tatar_salih (36)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.68777 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.