Hayatýn gayesi, yaratýlýþýn mânâsý silinmiþ, yok olmuþtu. Herþey mânâsýz baþýboþluk ve hüzün örtülerine bürünmüþtü.

Ruhlar birþey bekliyor, bir nurun zulmet perdesini yýrtmasýný içten içe hissediyordu.

O vahþet devrinde kâinat ufkundan bir güneþ doðdu. Bu güneþ âhirzaman Peygamberi Hz. Muhammmed Aleyhissalâtü Vesselam idi. Tarihin seyrini, hayatýn akýþýný deðiþtiren bu eþsiz olay, dünyayý yerinden sarsan deðiþimlerin en büyüðü idi.

Ýþte insanlýðýn akýl ve kalbinde düðümlenen "Necisin, nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun?" sorularýný, düðümlerini çözüp kâinatýn Sahibini ilân ve ispat edecek bir zatýn teþrifi sadece insanlarýn ruh ve kalbinde deðil, diðer varlýklarda, hattâ cansýz eþyada bile yansýmasýný bulacaktý.

Doðudan batýya bütün âlemin nurlara büründüðü, Ýlâhi deðiþimin tecelli ettiði o gece neler oldu neler?

Yahudi ileri gelenleri ve âlimleri kitaplarýnda daha önce rastladýklarý iþaret ve müjdelerin açýða çýktýðýný gördüler. Kimsenin haberi olmadan en önce onlar bu müjdeyi verdiler.

O gece Yahudi âlimleri semâya bakýp "Bu yýldýzýn doðduðu gece Ahmed doðmuþtur" dediler.(1)

Bîr Yahudi Ýleri geleni Mekke'de Peygamberimizin doðduðu gece, içlerinde Hiþam ve Velid bin Muðire, Utbe bin Rabia gibi Kureyþ ileri gelenlerinin bulunduðu bir toplantýda,
- "Bu gece sizlerden birinin çocuðu oldu mu?" diye sordu.
- "Bilmiyoruz" diye cevap verdiler.
Yahudi, "Vallahi sizin bu ihmalinizden iðreniyorum!
"Bakýn, ey Kureyþ topluluðu, size ne söylüyorum, iyi dinleyin. Bu gece, bu ümmetin en son peygamberi Ahmed doðdu. Eðer yanlýþým varsa, Filistin'in kudsiyetini inkâr etmiþ olayým. Evet, onun iki küreði arasýnda kýrmýzýmtýrak, üzerinde tüyler bulunan bir ben var" dedi.

Toplantýda bulunanlar Yahudinin sözünden hayrete düþtüler ve daðýldýlar. Her birisi evlerine döndüðünde bu durumu ev halkýna anlattýlar. "Bu gece Abdülmuttalib'in oðlu Abdullah'ýn bir oðlu doðdu. Adýný Muhammed koydular." haberini aldýlar.

Ertesi gün Yahudiye vardýlar:
"Bahsettiðin çocuðun bizim aramýzda dünyaya geldiðini duydun mu?" dediler.
Yahudi "Onun doðumu benim size haber verdiðimden önce midir, sonra mýdýr?" dedi.
Onlar, "Öncedir ve ismi Ahmed'dir" dediler. Yahudi, "Beni ona götürün" dedi.
Yahudi ile beraber kalkýp Hz. Âmine'nin evine gittiler, içeri girdiler.
Pegamberimizi Yahudinin yanýna çýkardýlar. Yahudi Peygamberimizin sýrtýndaki beni görünce, üzerine baygýnlýk geldi, fenalaþtý. Kendine gelip ayýldýðý sýrada,

"Ne oldu sana, yazýklar olsun" dediler.

Yahudi, "Artýk Ýsrailoðullarndan peygamberlik gitti. Ellerinden kitap da gitti. Artýk Yahudi âlimlerinin kýymet ve itibarlarý da kalmadý. Araplar peygamberleriyle kurtuluþa ereceklerdir.

"Ey Kureyþ topluluðu, ferahladýnýz mý? Vallahi size, doðudan batýya kadar ulaþacak bir güç, kuvvet ve bir üstünlük verilecektir" dedi.(2)

Kâinatýn Efendisini dünyaya getiren bahtiyar annenin henüz dünyaya gelmeden görüp gördükleri çok manalýydý..

Peygamber Efendimize hamileyken rüyasýnda, "Sen, insanlarýn en hayýrlýsýna ve bu ümmetin efendisine hamile oldun. Onu dünyaya getirdiðin zaman 'Her hasetçinin þerrinden korumasý için bir ve tek olana sýðýnýrým' de, sonra ona Ahmed yahut Muhammed ismini ver."

Yine kendisinden çýkan bir nurun aydýnlýðýnda bütün doðuyu ve batiyi, Þam ve Busra saray ve çarþýlarýný, hattâ Busra'daki develerin uzanan boyunlarýný gördüðünü Abdülmüttalib'e anlatmýþtý.(3)

Ayný gece Hz. Âmine'nin yanýnda bulunan Osman ibn Âs'ýn annesinin gördükleri de þöyle:

"O gece evin içi nurla doldu, yýldýzlarýn sanki üzerimize dökülecekmiþ gibi sarktýklarýný gördük."

Evet bu ulvî aný dile getiren Mevlid'in yazarý Süleyman Çelebi bütün bu hakikatleri þu beytiyle þiirleþtirmiþtir:

"Hem Muhammed gelmesi oldu yakin
Çok alâmetler belürdi gelmedin"

Rabiülevvel ayýnýn 12. Pazartesi gecesi, yapýlan hesaplamalara göre, Miladi takvime göre 20 Nisan'a denk gelen gece idi.

Dünyayý þereflendiren iki Cihan Serverinin üzerini o günün bir âdeti olarak bir çanakla kapattýlar.

Araplara göre o zaman, gece doðan çocuðun üzerine bir çanak koymak ve gündüz olmadan ona bakmamak âdetti. Fakat bir de baktýlar ki. Peygamber Efendimizin üzerine konulan çanak yarýlarak ikiye ayrýlmýþ, Efendimiz gözlerini gökyüzüne dikmiþ, baþparmaðýný emiyordu.(5)

Evet, bu iþaret her türlü küfrün, zulmün, þirkin ve her türlü bâtýl inanç ve âdetlerin parçalanýp yok olmasý, imanýn, nurun ve hidâyetin kâinatý aydýnlatmasý için gönderilmiþ bir Peygamber idi.

Ayný gece Kabe'de tapýlmakta olan cansýz putlarýn çoðunun baþaþaðý devrildiði görüldü.

Ayný gece Kisra sarayýnýn beþik gibi sallanýp on dört balkonunun parçalanýp yerlere düþtüðü öðrenildi.

Sava'da mukaddes tanýnan gölün suyunun çekilip gittiði görüldü.

Bin senedir yakýlan ve söndürülmeyen mecusi ateþinin sönüverdiði müþahede edildi.

Bütün bunlar iþaret ve alamettir ki, yeni dünyaya gelen zat ateþe tapmayý, puta tapmayý kaldýrýp, Fars saltanatýný parçalayarak Allah'ýn izni olmadan kutsal tanýnan þeylerin kutsallýðýný ortadan kaldýracaktýr.(6)

Ýþte bu geceye Veladet-i Nebi gecesi diyor ve onun bütün kalbimizle, ruhumuzla her sene yeniden yâd edip kutluyoruz. Bütün kâinatla bu geceyi karþýlayarak onun âleme teþrifine kýyam ediyoruz.
Getirdiði ebedi nura, açtýðý saadet caddesine ve sünnet-i seniyyesine yeniden sýmsýký sarýlmak ve Mevlid Kandilini vesile ederek ona yeniden biatimizi, baðlýlýðýmýzý tazelemek ne yüce bir þeref ve ne büyük bir saadettir.

Yüce Rabbim bizleri sevgili Resulünün þefaatine nail eylesin.