5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayým. Varým. Müthiþ bir duygu bu. Var olduðumu henüz annem ve babam bilmiyor.

Bir elma çekirdeðinden bile küçüðüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varým ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlýðýmý ve benliðimi hissedebiliyorum. Bir kýz olacaðým ve baharda çiçekleri seveceðim.

19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kýmýldamam mümkün deðil. Annem henüz farkýnda deðil ama onun kanýyla besleniyorum. Kalbini dolaþýp gelen sýmsýcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kýpýrtýlarýný þimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacaðým.

23 Ekim: Hiç göremediðim bir el aðzýmý biçimlendirmeye baþladý. Dudaklarýmda onun dokunuþunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduðu yerler dudaðým damaðým oluyor. Düþünün bir yýl sonra bu elin dokunduðu yerde tebessümler açacak, güleceðim. Dudaðýmdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce "Anne!" diyeceðim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuþacaðým. Sana güleceðim. Kimilerine göre hâlâ daha var deðilmiþim… Nasýl olur? Varým ve gülücükler sunacak dudaklarým da olmak üzere ya… Hem sonra bir ekmek kýrýntýsý ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle deðil mi anneciðim? Ah bir konuþabilsem!

27 Ekim: Bugün pek mutluyum. Ýçimde tatlý bir kýpýrtý baþladý. Artýk bir kalbim var. Kalbim atmaya baþladý. Hayatým boyunca böyle atýp duracak. Sevgilerle dolduracaðým kalbimi. Týpký anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya baþladýðýný bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?

2 Kasým: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarým ve bacaklarým da biçimlenmeye baþladý. Hele bir büyüsün kollarým bak nasýl kucaklayacaðým seni anneciðim. Þu ayaklarým da tamamlansýn da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.

12 Kasým: Ah evet… Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük þeyler. Aman Allah'ým parmaklarým da çýkmaya baþladý. Bunlarla çiçek toplayacaðým, annemin elini tutacaðým, kalem tutacaðým. Belki de güzel bir þiir yazacaðým. Anneciðim, orada mýsýn? Ellerimi ellerinin arasýna koymak için sabýrsýzlanýyorum.

20 Kasým: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduðumu öðrendi.. Yaþasýn! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmýþ. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciðim? Seneye kalmaz kollarýnýn arasýnda olacaðým…

25 Kasým: Artýk babam da burada olduðumu biliyor. Fakat henüz kýz olduðumun farkýnda deðiller. Onlara sürpriz yapacaðým..

10 Aralýk: Bugün yüzüm tamamlandý. Artýk iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarým ve yanaðým var… Anneme benziyorum galiba…

13 Aralýk: Artýk çevreme bakabiliyorum. Etrafým çok karanlýk ama olsun. Yine de mutluyum. Yaþýyorum ve varým. Kýsa bir süre sonra gün ýþýðýný görebileceðim, renkleri ve çiçekleri tanýyacaðým. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuþaðý diye bir þey varmýþ.. Onu çok merak ediyorum.. Anneciðim, babacýðým sizin yüzünüzü de göreceðim. Tanýþacaðýz…. Mutlu olacaðýz. Gülüþeceðiz..

24 Aralýk: Kulaklarým daha iyi duyuyor artýk. Anneciðim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atýþlarýný da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanýyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlý… Hiç duymadýðým bir þey bu… Güzel ve saðlýklý bir kýz olacaðým. Kollarýnda uyuyacaðým, yüzüne bakacaðým, o tatlý sesini dinleyeceðim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciðim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka… Beni koklayacaksýn.. Çok seveceksin, deðil mi?

28 Aralýk: Anne burada bir þeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakýyor böyle... Sen acý çekiyor gibisin. Kalp seslerin deðiþti... Sustun. Benimle niye konuþmuyorsun anne? Anne… Anne… Anneciðim… Yüzümde soðuk bir þey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalýyorlar... Anne bir þeyler yap… Anne… Kolumu çekiyorlar anne… Caným yanýyor anne... Anne… Ayaklarýmý parçalýyor bu þey anne... Beni sana baðlayan damarý kopardýlar anne… Anne kalbimi parçalýyorlar… Anneciðim… Anne… Anne… An…

Ah! Kürtajýnýz ta-mamlandý hanýmefendi. Geçmiþ olsun !..

alýntý
nurbahcesi.net