ÖLÜMDEN KAÇIŞ___

Hayvanlarla konusabilen ve ruzgara, maddeye hakim olabilme yetenegi ile donanmis Peygamber, Hazret-i Suleyman, bir gun Kudus'te, cadirinda arkadaslari ile oturup sohbet ederken, iceriye bir adam girer. O mecliste oturan bir kisiye dikkat ve hayretle bakarak cikip gider.

Sasiran adam, Hazret-i Suleyman'a sorar:

- Bu adam kimdi?

Peygamber cevap verir:

- Azrail'di.

Bu cevabi alan adam muthis bir panige kapilir ve Hazret-i Suleyman'a yalvarir:

- Ya Suleyman, Azrail bana cok tuhaf bakti. Ne olur beni buradan kacir. Uzaklara gonder.

Arkadasinin ricasini kirmaz gul yuzlu Peygamber. Ruzgar emrindedir ya bindirir ruzgara ve gonderir Hindistan'a. Adam ertesi gun Hindistan'da birden karsisinda, bir gece evvelinden gordugu ve artik tanidigi Azrail'e rastlar. Basina gelecegi anlar ve konusur:

- Anladim, benim canimi almaya geldin. Yalniz bir sorum var, ona cevap ver oyle al canimi, der. Dun beni Suleyman'in cadirinda gorunce neden yuzume hayretle baktin?

Azrail cevap verir:

- Ben dun senin canini, ertesi gun Hindistan'da almak emir almistim. Seni Kudus'te Suleyman'in cadirinda oturur gorunce, 'Bu adam bir gunde Hindistan'a nasil gidecek?' diye hayret ettim der.

Kissadan hisse, size tayin edilen vakitten kurtulup daha fazla yasamaniz mumkun degildir.

Ecelden kacilmaz. Ve ecel, bir gun mutlaka basimiza gelecegine gore ha bugun ha yarin, ne fark eder?