Sevgili anacığım;
Senden ayrıldığım
kaçıncı gün,kaçıncı gece bilmiyorum.
Artık günleri,geceleri de ayırt edemiyorum ki
Gece gündüz top tüfek sesleri

Güneşin aydınlığına, baharın kokusuna,
Çiçeklerin ahengine,kuşların sesine hasretim.
Güneşi, baharı, mutluluğu defnettik.
Defnettik, hayallerimizi, umutlarımızı.

Katiller şakağından vurdu anne!
Hırsızlar; gülücüklerimizi çaldı
Artık yıldızları sayamıyorum;
Gökyüzünden yıldızlarıda çalmışlar anne!

Artık masal kitaplarıda iyi insanları anlatmıyor,
İnsanlardan iyiliği çalmışlar!
Tıpkı sevgiyi çaldıkları gibi
Güzel olan her şeyi bizden aldılar anne!

Bize hüsran kaldı,
Bize hicran kaldı,
Bize sadece gözyaşı kaldı anne!

Seni öldürdükleri günün ertesi
Babamı da aldılar,
Onu da senin gibi yüreğinden vurdular anne!
Öpemeden, ölüsüne sarılamadan, alıp götürdüler

Sokaklarda oynayan çocukları da öldürdüler
Sonra sonrada annelerini öldürdüler
Artık dünyada sevgi konuşmuyormuş anne!
Artık barış yaşamıyormuş
Tıpkı barış gibi hürriyeti de öldürmüşler

Dedem hep:Korkma kızım, yarınlar umut dolu,
Gün gelecek; her yerde barış tohumları,
Hürriyet tohumları filizlenecek!derdi ya;
O da yok şimdi, o da gitti;
Umutlarımı da birlikte götürdü anne!

Şimdi sokaklar kan kokuyor!
Sokaklarda savaş tohumları filizleniyor!
Yarınlardan da umutsuzum anne!

Gözlerim ıslak!
Kalbim korkak!
Canlar adak!
Artık vatanım can pazarı oldu;
Canlar satılığa çıkıyor anne!
Şimdi soruyorum!
Bir can kaç para?
Bir can kaç para anne!