İnsan, doğumla başlayıp ölümle noktalanan bu dünya hayatını en güzel şekilde değerlendirmek durumundadır.
İnsan, dünya denilen bu sınavı başarmak için kendisine rehber olarak gönderilen Kur'an-ı Kerim'i okumak, anlamak ve onu yaşamak zorundadır.
Bizi en değerli bir varlık olarak yaratan Yüce Allah'a karşı kulluk borcumuzu ödemek, hayatımızı en güzel davranışlarla anlamlandırmakla mümkündür.
Ne var ki insan, her zaman, her yerde güzel davranışlar ortaya koyamaz. Yanlış eğitimden kaynaklanan yanlış davranışlar sergiler, hatalar yapabilir. Beşerdir, şaşabilir. Doğru ve sağlıklı düşünemeyebilir, yanılabilir. Önemli olan; yapılan yanlışlıkta ısrar etmemektir. Yanlış davranışlar nedeniyle insanlardan özür, yaratıcıdan af dilemektir. Tövbe edip, pişman olup, bir daha aynı yanlışı yapmamaya söz vermektir, çalışmaktır.
Çevremizdeki insanların da zaman zaman yanlış davranışlar ortaya koydukları bir gerçek... Bu davranışlar isteyerek yapılmadığı sürece hoşgörüyle karşılanır. Ama bile bile yanlışta, çirkinlikte ve kötülükte ısrar etmek, insan için yüzkarası bir davranıştır.
Atalarımız, yaşadığımız hayatta mutlu olabilmemiz için pek çok güzel ilkeler ortaya koymuştur. Atasözlerimiz bu anlamda bizim için yolumuzu aydınlatan ışıklardır.
Evet, atalarımızın dediği gibi hatasız kul olmaz.
Elbette hata yapabiliriz. Çevremizdekilerin hatalarıyla karşılaşabiliriz. Bu hataları, düzeltilmesi gereken davranışlar olarak görmek, her gün daha güzele, iyiye ve doğruya yürümek görevimiz.
Hataları olduğundan çok daha büyüterek onlar takılmak, bizi başarısız ve mutsuz kılar. Bir dostumuzun, akrabamızın, oğlumuzun, kızımızın iradesi dışında gerçekleşen hatasını zaman zaman olduğundan çok büyütürüz. Bir hata dostluğumuzu, mümin kardeşliğimizi, komşuluğumuzu, aile mutluluğumuzu dahi sarsabilir. Onu yok edebilir. Bir yanlış, yüzlerce güzel davranışın önüne geçebilir. Bu konuda ölçüyü kaçırmamak gerekir elbet.
Yüce Allah edilen tövbeleri kabul eder. Bir yanlış davranış, belki de bize yanlış gelen bir davranışa tahammül edememek, özrü kabul etmemek, hoşgörüsüzlükle sevgi köprülerini yıkmak doğru bir davranış mıdır?
Bir dostumuzun beğendiğimiz veya beğenmediğimiz huy ve davranışlarını göz önüne getirelim. Pek çok güzel huya, davranışa rağmen bir yanlış, bir eksik hareketi nasıl da büyütürüz. Atalarımızın dediği gibi vur deyince öldürürüz.
Dikensiz gül olur mu? Elbette olmaz.
Ya hatasız kul?
Hoşgörü, bir çirkin davranışı güzel görmek değildir elbette. Bundan böyle güzel davranışlar ortaya koymanın yolunu açmaktır hoşgörü.
Bir diken nedeniyle gülü kırmak değil, bir gülün hatırına dikenleri güle benzetebilmenin çabasıdır hoşgörü.
Hepimiz mutlu olmak istiyoruz. Başarılı olmaya çalışıyoruz.
Yolumuza çıkan dikenleri temizlemek zorundayız. Dikenler arasındaki gülü ortaya çıkarmalıyız.
Yüreklerimizde lekeler halinde iz bırakan hataları, günahları, güzelliğe, sevaba dönüştürmek ELİMİZDE.
.........Alıntı..........