Ezan Sesi Kesilecekse... Öl De Köye Dönme"


I. Cihan Harbi'nin bütün cephelerde devam ettiği, vatanın her tarafından barut ve kan kokusunun yayıldığı 1915 senesi sonbaharının serin ve yağışlı günlerinin birinde, ak saçlı, bükülmüş, soluk benizli ihtiyar bir ana, Bilecik İstasyonundan "Söğüt'ün Akgünlü Köyünden Mehmed oğlu Hüseyin namlı tazecik oğlunu cepheye uğurlamaktadır.

Uğurlarken de: - "Hüseyin'im, yiğit oğlum benim!.. Dayın, Şıpka'da, baban Dömeke'de, ağabeylerin Çanakkale'de şehit düştüler. Bak, son yongam sensin. Eğer minareden ezan sesi kesilecekse, camilerin kandilleri sönecekse, sütüm sana haram olsun. Öl de köye dönme!

Yolun Şıpka'ya uğrarsa, dayının ruhuna bir fatiha okumayı unutma. Haydi oğul! Allah yolunu açık etsin!..." diyerek biricik oğlunu bağrına basar.
(Mısıroğlu, Aynur; Kuvay-ı Milliyenin Kadın Kahramanları, Sebil Yay., İst./ Tarihsiz, s.44)


Osmanlı Ordusunun Gücü
Bir Avrupalı elçi, Macaristan ovalarında cuma molası veren Osmanlı askerlerinin haşyet içinde cuma namazı kılmasını seyrettikten sonra hayretler içinde kalıp:

"Muntazam saflar halinde dizilen 50 bin kişi, imamın bir nidası ile el bağlıyor ve durup bir tek vücût haline geliyorlar. Sonra yine bir tek nida ile 50 bin kişi birden Allah'ın huzurunda secdeye kapanıyorlar. Böyle dev bir kitle karşısında perişan Hıristiyan orduları nasıl tutunabilir?" diye düşüncelerini ifade etmiştir.
(Ersöz, Ahmet; Eğitimde Depremli Yıllar, İst./1993, s. 70)


Tuz ve Ekmek Hakkı
Osmanlı sarayındaki hanedan çocuklarını yetiştirmek üzere "muallime-i selâtin" (sultan hocası) olarak tayin edilen Safiye Hanım'a padişah VI. Mehmed Reşad'ın ilk iradesi:

"Namaz kılmayanlara, oruç tutmayanlara yedirdiğim tuz ve ekmeği haram ediyorum. Bu iradem hoca hanım tarafından talebe şehzade ve hanım sultanlara söylensin" olmuştur.
(Ünüvar, Safiye; Saray Hatıralarım, Cağaloğlu Yay., İstanbul/1964, s. 21

)