Vasile bintu Eska'dan rivayet edildiğine göre babası (Eska) şöyle demiştir: "Ya Resulullah ırkçılık nedir?" diye sordum. Resulullah (s.a.s.): "Zulümde kavmine yardım etmendir" diye cevap buyurdu.

Said ibnu Museyyeb'den rivayet edildiğine göre Suraka ibnu Cüşem el-Müdlici şöyle demiştir: "Resulullah (s.a.s.) bize hutbede şöyle buyurdu: "En hayırlınız günaha girmediği müddetçe aşiretini müdafaa edendir."

Cübeyir ibnu Mut'im'den Resulullah (s.a. s.)'in şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Irkçılığa davet eden bizden değildir; ırkçılık için savaşan bizden değildir ve ırkçılık üzere ölen bizden değildir."
İbnu İshak'ın bildirdiğine göre, Müslümanlara karşı şiddetli bir kin besleyen ve Müslümanları çok kıskanan, Şa's ibnu Kays adında yaşlı bir yahudi, Resulullah (s.a.s.)'ın Evs ve Hazrec kabileleri mensuplarından oluşan sahabilerinden bir grubun bir araya gelerek birbirleriyle sohbet ettiklerini gördü. Bu iki kabilenin cahiliye devrinde aralarında düşmanlık olmasına rağmen aralarının böyle düzelmesi, birbirleriyle kaynaşmaları ve İslam inancı üzere tek bir cemaat haline gelerek bütünleşmeleri yahudiyi son derece kızdırdı. Bunun üzerine yahudi (kendi kendine): "Beni Kayle (Evs ve Hazrec kabilelerinin lakabı) halkı bir araya geldiği zaman onlarla birlikte istikrarlı bir şekilde yaşamamız mümkün değildir" dedi ve kendisiyle birlikte olan bir yahudi gence: "Onların yanına git, onlarla otur ardından da Buas'ı (Evs ve Hazrec arasında daha önce vuku bulan bir savaş) ve ondan önceki savaşları dile getir. Birbirlerine sataştıkları şiirlerden bazılarını seslendir" diye emretti. O genç de, yaşlı yahudinin emrini yerine getirdi. Bu fitne üzerine oradaki topluluk birbirleriyle münakaşaya ve herkes kendi ecdadıyla iftihar etmeye başladı. Münakaşa kızışınca her bir kabileden bir adam ortaya fırlayarak birbirine karşı diz çökerek sataştılar. Sonra biri diğerine: "İstiyorsanız o savaşları ihya etmeye şimdi yeniden başlayalım" deyince, her iki taraf da hiddetle: "Kabul ettik, karşılaşma yeri Harre olsun" dediler. Bunun üzerine herkes kabilesine seslenerek: "Haydi silaha sarılın, haydi silaha sarılın" dediler. Sonra herkes oraya (savaş alanı Harre'ye) koşmaya başladı. Bu haber Resulullah (s.a.s.)'a ulaşınca, muhacir sahabilerden bir grupla onların yanına geldi ve onlara: "Ey Müslüman topluluğu Allah'tan korkun, Allah'tan korkun. Allah sizi İslam'la hidayete erdirdi. Onunla size ikramda bulundu. Onunla cahiliye örf ve adetlerini sizden kesti. Onunla sizi küfürden kurtararak kalplerinizin arasına ülfet yerleştirdi. Bütün bunlardan sonra ve ben hala aranızdayken cahiliye davalarına mı döneceksiniz?" diye buyurdu.

Bunun üzerine insanlar bu hale gelmelerinin şeytanın bir oyunu ve düşmanlarının hilesi olduğunu anladılar. Hep birlikte ağlayarak birbirlerine sarıldılar. Sonra hep birlikte Resulullah (s.a.s.)'ı dinleyerek ve itaat ederek onunla birlikte geri döndüler. Böylece Allah (c.c.), Allah düşmanı Şa's ibnu Kays'ın planını boşa çıkardı."

Amr ibnu Dinar'ın şöyle dediği rivayet edilmektedir: "Cabir ibnu Abdillah (r.a.)'ın şöyle dediğini duydum: "Biz bir gazvedeydik, muhacirlerden bir adam (Cahcah ibnu Kays) ensardan bir adamın (Seman ibnu Vebre'nin) arkasına şakadan bir tekme vurdu. Bunun üzerine ensardan olan şahıs: "Ey ensar imdat!" diye bağırdı. Muhacir de: "Ey muhacirler, yardım edin!" diye bağırdı. Resulullah (s.a.s.) onların sözlerini duydu ve: "Bu cahiliye davası niye?" diye sorunca oradakiler: "Ey Allah'ın Resulü! Muhacirlerden bir adam, ensardan bir adama tekme vurdu" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Resulullah (s.a.s.): "Cahiliye davasını bırakın çünkü o kokuşmuştur" diye buyurdu.