*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » MAKALELER » Şükrün Zamanı yok

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 2 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	Resule_hasret

Şükrün Zamanı yok

41 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 08.05.2008

En Son On: 30.04.2009 - 22:27

Cinsiyeti: Bayan

Ayağına takılan çakıl taşlarını bir o yana bir bu yana savuruyordu. Elleri cebinde, başı önündeydi. Zihninde sorular cümbüşü dolaşıyor, yüzünün rengi değişiyor ve gözleri dolup taşıyordu. Arada bir ellerini yumruk yapıyor, dişlerini sıkıyordu. Metanetli olmaya çalıştıkça başaramıyordu sanki. Sabır.. o da pek uğramıyordu yanına şu an. Öylesine yürüyüp gidiyordu, çıkacağı yolu bilmeksizin. Rüzgâr estikçe, geceden kalma yağmur damlacıkları düşüyordu yüzüne ağaçlardan. Ve sonra gözyaşlarına karışıp yanaklarından boynuna doğru süzülüyordu.

Buğulanmış gözlüğünü çıkardı, kuruladıktan sonra tekrar taktı. Ne çok isterdi gözlüğünü her çıkarıp takışında hayatına bambaşka bakış açılarının gelmesini. Böyle düşündüğü anlarda gülümserdi hep kendi kendine. Bilirdi, farklı pencereleri açıp kapamanın aslında insanın iradesine bağlı olduğunu. Ve bilirdi her girişimden sonra gerisini Allah'a bırakıp tevekkül etmek gerektiğini. Bilirdi, ne olursa olsun şükretmenin gönlü ferahlattığını... Fakat bugün hatırlamaz olmuştu nedense. Garip bir hal vardı üzerinde. Hiçbir şey düşünmek istemiyor, sadece ağlamakta buluyordu çareyi. Hatta yer yer sitemler biriktiriyordu içinde. İsyan edesi geliyor, sonra tekrar duruluyordu. İşten çıkarılışını düşünüyor ve hayıflanıyordu. 'Hak etmedim bunu.' diyordu ve dişlerini sıkıyordu.

İçindeki sitemler büyüdü. Yürüyüşü daha bir serkeşti şimdi. Rüzgâr sert esti ve saçları darmadağın oldu. Gözlüğünü çıkarıp cebine koydu, elini tarak yapıp saçlarını düzeltti, rüzgâr yeniden bozdu. Yol kenarında duran arabalardan birinin camına ilişti gözleri. Kendini gördü karşıda ve yüzündeki çocukluğundan kalma yara izini. Alnında kocaman bir yara izi vardı, aynaya her bakışında çocukluğunu anımsatan. İyice sıkıldı canı. Ayağına takılan taşları tekmeledi, ceketini çıkarıp omzuna attı. Çok gergindi. 'Olmamalıydı.' diyordu. Böyle olmamalıydı. Sitemler iyice yürüdü içine. İlk defa böyle isyan halinde, 'neden'li ve 'niçin'li soruların dünyasında yürüyordu. Yorgun düşmüştü ruhu. Gözleri doldu, ama taşmadı bu kez.

Aniden irkildi uzaklardan gelen, yürekleri dağlayıp geçen bir siren sesiyle. Başını çevirip baktığında bir ambulansın tüyler ürperten yanıp sönen ışığıyla göz göze geldi. Acı acı bağırarak geçip gitti ambulans. Geride inleyen bir siren sesi, mazot kokusu ve toz kalmıştı. Ardı sıra bakakaldı ambulansa gözden uzaklaşıncaya dek. Bir şeyler erimişti içinde. Sanki devrilen tuğlalar yeniden yerleşiyordu yıkılan gönül duvarına. Derken bir ambulans daha geçti onu geride bırakarak. Saçları dağıldı, gözlüğü buharlandı yine. Ve geceden kalma yağmur damlacıkları düştü yüzüne büyük meşe ağacından. Ellerini cebinden çıkardı, ceketini giydi yeniden. 'Ya ben olsaydım o ambulanslardan birinde'. diye düşündü. Yüreği cız etti. 'Elhamdülillah' dedi. 'Hamdolsun ki, o sedyelerden birinde yatan ben değilim. Rabb’im, sen hasta olanlara da bir an önce şifa ihsan et.' diye ekledi. Anlamıştı hatasını. Rabb’ini iyi günde de kötü günde de hatırlamak gerektiğini, isyan ve sitemin insana sıkıntıdan başka bir şey kazandırmayacağını bir kez daha anlamıştı. Sabır... Onun kıymetini de daha bir idrak etmişti. Rızkı veren Allah'tı. İşinden çıkarılmış olması onun rızksız kalacağını göstermezdi, bunun anlamıştı. Sahipsiz değildi çünkü. Bir Yaratan’ı vardı. Kupkuru ağaçlara hayat veren, yemyeşil ağaçların yapraklarında su damlacıkları biriktiren, minik bir kedi yavrusunun dahi rızkını veren bir yaratıcısı vardı. Biliyordu ve bir kez daha anlıyordu ki bir kapıyı kapatan mutlaka başka bir kapıyı açacaktı.

Yine rüzgâr esti ve saçları dağıldı. Düzeltmedi bu kez, olduğu gibi bıraktı rüzgâra. Ve olduğu gibi bıraktı kendini yollara. Sırtını yüce bir güce dayamıştı. Elinden gelen her şeyi yapacak, ama asla isyan etmeyecekti. Bir kez daha keskin bir hat koymuştu maneviyat dünyasına. Çok mutlu oldu. Olumlu çizgiler belirdi yüzünde. Her şey çok güzel olacaktı.

Yol kenarında duran arabalardan birine baktı yine. Aynada simasıyla karşılaştı. Gülümsedi. Çocukluğunu unutturmayan, çocukluğundan kalma o yara izini bile seviyordu şimdi. Dudaklarında ise şu güzel sözler dolaşıyordu:

Hamdolsun Allah'ım, hamdolsun!...

Arzu Çetin
(sızıntı dergisi)

Ekleme Tarihi: 11.06.2008 - 18:09

	RuZGaR

Moderator
1295 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 06.12.2004

En Son On: 19.03.2012 - 20:30

Cinsiyeti: Bayan

..Bilirdi, farklı pencereleri açıp kapamanın aslında insanın iradesine bağlı olduğunu. Ve bilirdi her girişimden sonra gerisini Allah'a bırakıp tevekkül etmek gerektiğini. Bilirdi, ne olursa olsun şükretmenin gönlü ferahlattığını...
...

Çok hoş bir yazıydı, teşekkürler..
Rabbim mütevekkil kullarından eylesin..

Ekleme Tarihi: 11.06.2008 - 19:13

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 1412 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
ilhan29 (55), bozadeniz (43), islamboy84 (40), küçük &t.. (49), teknur (50), hlim (51), veleye (60), Abdullah_78 (46), sefa60 (45), Gaziantepli (34), sivasliunsal (48), mcu (44), asess (45), akif21 (61), mimar_sophie (44), mamusali (49), Bilal_YETER (41), edare (42), terrazi (43), FaTMaNuR (60)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.68308 saniyede açıldı